سابین، آلبرت (۱۹۰۶ـ۱۹۹۳)
سابین، آلبِرت (۱۹۰۶ـ۱۹۹۳)(Sabin, Albert)
میکروب‌شناس امریکایی، زادۀ روسیه. واکسن زندۀ بسیار مؤثری برضد فلج اطفال[۱] ساخت. قبل از سابین، جوناس سالک[۲] واکسنی از ویروس‌های کشته‌شده با حرارت ساخته بود. سابین عقیده داشت واکسن زنده دوام بیشتری دارد و مؤثرتر است. در ۱۹۵۷، موفق شد ویروس فلج اطفال را ضعیف کرده، قدرت بیماری‌زایی آن را از بین ببرد. این واکسن از راه خوراکی تجویز می‌شود. سابین در بیالیستوک[۳]، که اکنون در لهستان واقع است، زاده شد. در ۱۹۲۱، با والدینش به امریکا مهاجرت کرد و در دانشگاه نیویورک درس خواند. مدتی در مؤسسۀ پژوهش‌های پزشکی راکفلر[۴] مشغول کار بود و سپس، از ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۰، استاد دانشکدۀ پزشکی دانشگاه سین‌سیناتی[۵] شد. سابین هنگام کار در مؤسسۀ راکفلر به پژوهش دربارۀ واکسن فلج اطفال علاقه‌مند شد. در ۱۹۳۶، او و همکارش توانستند ویروس فلج به‌دست‌آمده از میمون را در یاخته‌های مغز رویان[۶] انسان کشت دهند. او سعی کرد واکسنی از ویروس‌های زنده بسازد تا، برخلاف واکسن سالک، تزریقی نباشد. سابین توانست ویروس هر سه نوع فلج اطفال را بیابد. هریک از ویروس‌ها تولید پادتن اختصاصی خود را تحریک می‌کنند. یک‌بار تجویز واکسن عفونتی بی‌خطر در روده ایجاد و تولید پادتن[۷] را به‌سرعت تحریک می‌کند و بدین‌ترتیب، مصونیت درازمدت ایجاد می‌شود. سابین نتوانست واکسن خود را در امریکا آزمایش کند، زیرا قبلاً در مراحل ساخت واکسن سالک در ۱۹۵۴، یک بسته واکسن معیوب باعث فلج چند کودک شده بود. با این همه، توانست نظر روس‌ها را به واکسن خود جلب کند. در ۱۹۵۴، در گزارشی اعلام کرد ۴.۵میلیون نفر با این واکسن با موفقیت ایمن‌سازی شده‌اند. این واکسن از ۱۹۶۱ در مقیاس تجاری به بازار عرضه شد.