القائات

(القا در لغت به معنی افکندن و رسانیدن و املاکردن سخن) در اصطلاح عرفا به معنی خاطر و ایجاد اندیشه در سالک. به آن‌ها خواطر ربّانی نیز می‌گویند. به عبارت دیگر هر اندیشه و خاطری که در دل بنده شکوه و هیبت خداوند و یقین و قربت او را ایجاد کند و باعث شود تا بنده از خود غایب و مشتاق دیدار حضرت حق شود، القاء الهی است. القائات یا صحیح است یا فاسد. القاء صحیح یا الهیِ ربانی است که به علوم و معارف تعلق می‌گیرد و یا مَلَکیِ روحانی است که باعث می‌شود بنده به اطاعت فرمان خداوند گردن نهد. القاء فاسد نیز یا نفسانی است که باعث لذت نفس می‌شود که به آن‌ها وسوسه گویند، یا شیطانی است که به معصیت و گناه دعوت می‌کند.