شوشتری، جعفر بن حسین ( ـ۱۳۰۳ق)
شوشْتری، جعفر بن حسین ( ـ۱۳۰۳ق)
فقیه و واعظ شیعی. سیّدعلی بروجردی در کتاب طرائف‌المقال دربارۀ او می‌نویسد که به علم و زهد مشهور و در علم و عمل به نهایت رسیده بود. معروف‌ترین اثر او، الخصائص‌الحسینیه، به فارسی و با نام رسائل‌المخبتین ترجمه و چاپ شده است. از دیگر آثار اوست: المنهج‌الرشاد، که رسالۀ عملیۀ او به فارسی است؛ فوائدالمشاهد و مجالس‌المواعظ که هر دو را شاگردانش از مجالس وعظ او گرد آورده‌اند. یکی از شاگردانش به نام میرزا محمد همدانی زندگی او را در کتابی به نام غنیمةالسفر فی ترجمةالشیخ جعفر گرد آورده است. دو تن دیگر هم، گاه شیخ جعفر شوشتری یا تستری خوانده می‌شوند: یکی جعفر بن محمدباقر شوشتری ( ـ۱۳۳۵ق)، فقیه و واعظ، که بر خصائص‌الحسینیه نیز شرح نوشته است، و دیگری جعفر بن عبدالله شوشتری ( ـ۱۳۲۵ق) که ادیب بود و اثری به نام مختصر فی‌النحو دارد.