حماد عجرد، حماد بن عمر ( ـ ح ۱۶۱ق)

حَمّاد عَجْرد، حماد بن عُمر ( ـ ح ۱۶۱ق)

شاعر هجاگوی عرب. از موالی پرورش‌یافته در کوفه بود و در اواخر عصر اموی و اوایل دورۀ عباسی می‌زیست و به سرودن شعر هجایی شهرت داشت. وی و دو همنام او، حمّاد راویه و حمّاد زِبِرقان به زندگی بی‌بند‌و‌بار معروف و به مانیگری/زندقه متهم بودند. حماد، ندیم ولید بن یزید بود و در خلافت مهدی به بغداد رفت. گویند در اهواز به‌قتل رسید. در تذکره‌هایی چون اغانی لطایف فراوان دربارۀ او آمده است. اشعار طنزآلود هتاکانه‌ای که عجرد و بَشّار بن بُرد مبادله می‌کردند، معروفیتی ویژه داشت. اغلب اشعار بازمانده از او در ذمّ و هجو است.