داغدار، سفال

داغْدار، سفال

سفالی که پس از خشک‌شدن گل رُس و پیش از پختن آن، سفالگر با آلتی زِبر و تیز مانند بَرقو یا تکه‌ای چرم سفت سطح آن را مالیده و سطح سفال پس از پختن دارای تزییناتی به شکل خطوط هندسی منظم یا نامنظمی است که از دور آشکار نیستند. سفال‌های داغدار اکثراً به رنگ سیاه و خاکستری تولید می‌شدند. از فرهنگ‌های عصر مفرغ کوراـ‌‌اَرَس، تورنگ تپه، شاه‌تپه و تپه حصار دامِغان با عنوان فرهنگ سفال داغدار یاد می‌شود. تکنیک ساخت سفال داغدار در عصر آهن قدیم ایران هم رایج بود.