مایده، سوره

مائِده، سوره

(مائده در لغت یعنی سفرۀ آراسته) سورۀ شمارۀ ۵ به‌ترتیب مصحف و ۱۱۲ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مدنی قرآن در ۱۲۰ آیه و ۲۸۴۲ کلمه. وجه تسمیۀ آن سخن گفتن از مائدۀ آسمانی و نزولِ آن به ارادۀ الهی، پس از درخواست حواریون و یاران حضرت عیسی (ع) است (آیات ۱۱۲ و ۱۱۴). برخی این جریان را با داستان شام آخر در سنت مسیحی یکی دانسته‌اند. کلمۀ «مائده» دوبار در این سوره آمده است. چهارمین سوره از سوره‌های طِوال و دومین سوره از سوره‌های یازده‌گانۀ «مخاطبات» است که با خطاب «یا ایّها‌الذَّینَ آمنوا» آغاز می‌شود. احکام فقهی بسیاری در این سوره آورده شده است؛ مانند حرمت قتل، احکام غسل، وضو، تیمم و کیفر دزدی. مضامین اصلی این سوره عبارت‌اند از مسئلۀ امامت و رهبری بعد از پیامبر (ص)، داستان فرزندان آدم (ع) و مطالبی دربارۀ معاد.