همزه، سوره

هُمَزَه، سوره

سورۀ شمارۀ ۱۰۴ به‌ترتیب مصحف و ۳۲ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکّی قرآن در ۹ آیه و ۳۳ کلمه. «هُمَزَه» و « لُمَزَه» (نام دیگر سوره) در اولین آیۀ آن به‌کار رفته است. از نظر حجم، از سوره‌های «مفصّلات» و از گروه «قصار»، (هفده سورۀ کوتاه آخر قرآن به اضافۀ سورۀ فاتحه) است. مضمون اصلی آن سخن از کسانی است که در غیبت کسی، عیب‌جویی و عیب‌گویی می‌کنند و نیز اشاره به مال‌اندوزی و توهّم جاودانگی با آن.