رابوکا، سیتیونی (۱۹۴۸)
رابوکا، سیتیوِنی (۱۹۴۸)(Rabuka, Sitiveni)
| سیتیونی رابوکا Sitiveni Rabuka | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۸م |
| ملیت | اهل فیجی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در نیوزیلند، استرالیا و مدرسه نظامی سندهرست انگلستان |
| شغل و تخصص اصلی | نظامی |
| شغل و تخصص های دیگر | سیاستمدار |
| گروه مقاله | امور نظامی و نظامی گری |
نظامی و سیاستمدار اهل فیجی، از ۱۹۹۲ نخست‌وزیر آن کشور. با روی کار آمدن دولت چپ‌میانه در انتخابات آوریل ۱۹۸۷ به رهبری تیموسی باوادرا[۱]، که مصمم به‌پایان‌دادن به تبعیض علیه جامعۀ هندی‌تباران فیجی بود، رابوکا دوبار متوالی در مه و سپتامبر ۱۹۸۷ دست به کودتا زد. چند ماه پس از کودتای دوم، کنار رفت و اجازه داد که دولتی غیرنظامی به رهبری کامیسسه مارا[۲] قدرت را به‌دست گیرد. در ۱۹۹۲، رابوکا در مقام نخست‌وزیر جدید فیجی معرفی شد. در ۱۹۹۴ نیز بار دیگر به این مقام برگزیده شد و، پس از تجدید نظر در قانون اساسی در جهت رفع تبعیض علیه جامعۀ هندی‌تباران، در اکتبر ۱۹۹۷ فیجی را به جمع کشورهای مشترک‌المنافع بازگرداند. رابوکا در ناکابو[۳] چشم به جهان گشود و در جوانی به ارتش فیجی پیوست و در نیوزیلند، استرالیا و مدرسۀ نظامی سندهرست[۴] انگلستان آموزش دید. از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۱ فرماندهی یکی از واحدهای حافظ صلح سازمان ملل در لبنان را برعهده داشت و به همین سبب به او عنوان افسر امپراتوری انگلستان داده شد. در مه ۱۹۸۷ به زور اسلحه دولت جدید فیجی را که نزد هر دو نژاد اصلی فیجی مقبولیت داشت بر کنار کرد، و همین امر سبب درگرفتن خشونت میان اقوام فیجی شد ولی پنایا گانیلائو[۵]، فرماندار کل فیجی، ظرف چند هفته از نو کنترل امور را به‌دست گرفت. در ژوئیۀ ۱۹۸۷ رابوکا قانون اساسی جدیدی را به اجرا گذاشت که به نفع جامعۀ بومیان فیجی بود، و در سپتامبر همان سال برای بار دوم دست به کودتا زد و فیجی را جمهوری اعلام و آن کشور را از جامعۀ کشورهای مشترک‌المنافع بریتانیا خارج کرد. در دسامبر ۱۹۸۷ اجازۀ تشکیل دولتی غیرنظامی را داد، اما در مقام وزیر کشور و مسئول ادارۀ امور ارتش و نیروهای امنیتی همچنان در پشت صحنه بر امور نظارت داشت. رابوکا در ۱۹۹۱ حزب سیاسی فیجی[۶] را بنیاد نهاد که در انتخابات سراسری ۱۹۹۲ به پیروزی رسید و این امکان را برای وی فراهم کرد که در مه ۱۹۹۲ به نخست‌وزیری برسد.