سفید، مرحله فرهنگی

سفید، مرحلۀ فرهنگی
(یا: فاز سفید) در ادبیات باستان‌شناسی ایران یکی از مراحل پنج‌گانۀ تحولات روستانشینی در عصر نوسنگی در دشت دِهلُران است. اساس اقتصاد در فاز سفید کشاورزی و دامداری بوده و سفالگری یک فعالیت اقتصادی و تولیدی محسوب نمی‌شود. معماری فاز سفید به ساخت کلبه‌های ساده گلی با شالوده سنگی محدود است. ارتباط ساکنان دشت دهلران با ساکنان بِینُ‌النَّهرِین شرقی در فاز سفید بیشتر شد. فاز سفید از کاوش‌های تپۀ علی کش و چُغا سِفید شناخته شده است. در فاز سفید برخلاف فاز سرخ، میزان واردات سنگ اُبسیدیَن (شیشه آتشفشانی) از دریاچۀ وان و نَمرود داغ در شرق آناتولی و ساخت ابزارهای سنگی از ابسیدین افزایش یافته بود.