شوماخر، میخائیل
شوماخِر، میخائیل (۱۹۶۹م - )(Schumacher, Michael)
اتومبیل‌ران آلمانی. شرکت در مسابقات اتومبیل‌رانی را با تیم جوانان مرسدس بنز[۱] آغاز کرد و در ۱۹۹۱م به تیم فرمول یک[۲] جردن[۳] پیوست، اما بلافاصله بنتون[۴] به جذب او پرداخت. در ۱۹۹۲م در بلژیک اولین‌بار قهرمان مسابقات جایزۀ بزرگ[۵] شد. بسیاری او را راننده‌ای با استعداد «مادرزاد» خوانده‌اند. او در ۱۹۹۴، ۱۹۹۵، ۲۰۰۰م قهرمان مسابقات فرمول یک رانندگان جهان هم شد. در پایان فصل ۱۹۹۵م به تیم فِرّاری[۶] پیوست. در جولای ۱۹۹۸م برای اولین‌بار جایزۀ بزرگ بریتانیا را به‌دست آورد و قراردادی به مبلغ ۱۰۰میلیون پوند با تیم ایتالیایی فراری تا ۲۰۰۲م امضا کرد. در پایان فصل ۲۰۰۰م در مجموع ۴۴بار قهرمان مسابقات جایزۀ بزرگ فرمول یک شد؛ در حالی که فقط آلن پراست[۷] ۵۱بار برندۀ آن‌ها شده است. در اکتبر سال ۲۰۰۰م اولین عنوان قهرمانی رانندگان را از ۱۹۷۹م تا به آن روز برای فراری کسب کرد. جایزۀ بزرگ فرمول یک ۱۴۵ مسابقه؛ جایزۀ بزرگ فرمول یک ۴۴بار؛ مجموع امتیازات جایزۀ بزرگ فرمول یک ۶۷۸ امتیاز را نیز به‌دست آورد. هیئت‌مدیرۀ فرمول یک در ۱۹۹۷م شوماخر را درپی تلاش برای بیرون‌انداختن ژاک ویلنوو[۸] از مسیر مسابقه در مسابقات قهرمانی رانندگان جهان در اسپانیا از عنوان دومی این مسابقات محروم کرد. در مه ۱۹۹۹م توانست رکورد بیشترین دفعات پیروزی یک رانندۀ فراری را بشکند. ولی در جولای همان سال امیدش به پیروزی در مسابقات قهرمانی رانندگان جهان پس از این که پایش در مسابقات جایزۀ بزرگ انگلیس در سیلورستون[۹] شکست نقش بر آب شد.