ملویل، هرمان (۱۸۱۹ـ ۱۸۹۱)
مِلْویل، هِرمان (۱۸۱۹ـ۱۸۹۱)(Melville, Herman)
| هرمان ملویل Herman Melville | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۱۹م |
| درگذشت | ۱۸۹۱م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | رمان نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| آثار | موبی دیک (۱۸۵۱)؛ ردبرن (۱۸۴۹) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
نویســندۀ امــریکایــــی. معروف‌ترین رمانش، موبی دیک[۱] (۱۸۵۱)، الهام‌گرفته از تجربیاتش در شکار نهنگ در دریاهای جنوب است و یکی از شاهکارهای ادبیات امریکا شمرده می‌شود. بیلی‌بادِ ملوان[۲] اندکی پیش از مرگش به اتمام رسید و در ۱۹۲۴ انتشار یافت و بن‌مایۀ اپرایی از بنجامین بریتن[۳] شد (۱۹۵۱). بیشتر آثار او در زمان حیاتش با اقبال مواجه نشد، ولی امروزه یکی از معتبرترین نویسندگان امریکا محسوب می‌شود. نخستین داستان‌های او مانند تای‌پی[۴] (۱۸۴۶) و اومو[۵] (۱۸۴۷) نیز از تجربیات دریانوردی او مایه گرفته‌اند. ملویل در رمان‌های نامتعارف و عمیقاً فلسفی خود به کندوکاو در نیمۀ تاریک و مشقت‌بار زندگی امریکایی می‌پردازد. از دوستان ناتانیل هوتورن[۶]، رمان‌نویس معروف، بود. ملویل در آلبنیِ[۷] نیویورک متولد شد. ورشکستگی و مرگ پدرش وقتی که او دوازده سال بیشتر نداشت خانواده را به فقر کشاند. در ۱۸۳۹ پادوی کشتی شد و کتاب رِدبِرن[۸] (۱۸۴۹) را بر پایۀ همین تجربۀ خود نوشت. سفر دیگرش در ۱۸۴۱ از فِرْهِیْوِن[۹] تا اقیانوس آرام با یک کشتی صید نهنگ به‌نام اکوشنت[۱۰] به بن‌مایۀ موبی‌دیک بدل شد. در جزایر مارکیز[۱۱] کشتی را ترک گفت و اسیر آدم‌خواران شد که در نخستین اثر مهمش، تای‌پی، از آنان یاد کرده است. با یک کشتی صید نهنگ به‌نام لوسی ان[۱۲] از چنگال آدم‌خواران گریخت و به‌سبب شرکت در شورش کارکنان کشتی در تاهیتی[۱۳] از کشتی اخراج شد و بعدها جزایر سوسیته[۱۴] به محور کتاب دومش، اومو، بدل شد. از آن‌جا با کشتی به هونولولو[۱۵] رفت و سپس با یک کشتی جنگی به‌نام ایالات متحده که درنیم‌تنۀ سفید[۱۶] (۱۸۵۰) از آن یاد کرده است به خانه بازگشت. مجموعه داستان‌های کوتاه قصه‌های میدان[۱۷] (۱۸۵۶) و هجویۀ ناموفق محرم راز[۱۸] (۱۸۵۷) از دیگر آثار اوست. ملویل از ۱۸۶۶ تا ۱۸۸۵ کارمند گمرک نیویورک بود که چندین دفتر شعر شامل قطعاتی دربارۀ جنگ[۱۹] (۱۸۶۶) و کلارل[۲۰] (۱۸۷۶) محصول این دوره است. ولی از ۱۸۵۷ تا زمانی که بیلی‌باد را نوشت اثر منثوری نداشت.