نیکول، ویلیام (۱۷۶۸ـ۱۸۵۱)

نیکول، ویلیام (۱۷۶۸ـ۱۸۵۱)(Nicol, William)

فیزیک‌دان و زمین‌شناس اسکاتلندی. در ۱۸۲۸ اولین وسیله برای تولید نور قطبیدۀ تخت را، معروف به منشور نیکول، اختراع کرد. در ادینبورگ زاده شد و در دانشگاه همان‌ شهر نیز به تدریس پرداخت. تا ۱۸۲۶، هیچ‌یک از یافته‌های پژوهشی‌اش را منتشر نکرد. نیکول منشورش را با نصف‌کردن سنگ بلور متوازی‌السطوح ایسلند، نوعی کربنات کلسیم شفاف بلورین، در امتداد کوتاه‌ترین قطر و سپس چسبانیدن دو نیمه به یکدیگر با صمغ کانادا به‌دست آورد. نور ورودی به منشور به دو باریکه شکسته می‌شود و یکی از آن‌ها به‌صورت نور قطبیدۀ تخت از منشور خارج می‌شود. منشور نیکول بررسی پدیده‌های شکست و قطبش را آسان کرد، و بعدها نیز برای پژوهش در زمینۀ ساختار مولکولی و فعالیت اُپتیکی ترکیبات آلی به‌کار رفت. در ۱۸۱۵، نیکول برای تهیۀ مقطع‌های بسیار نازک بلورها و سنگ‌ها، به‌منظور بررسی میکروسکوپی آن‌ها، روش خاصی ابداع کرد. این روش، که طی آن نمونه را به اسلایدی شیشه‌ای می‌چسبانید و سپس آن را به‌قدری می‌سایید که فوق‌العاده نازک می‌شد، بررسی نمونه‌های معدنی را با استفاده از نور عبوری، به‌جای نور بازتابیده، امکان‌پذیر می‌کرد و بدین‌سان، می‌شد ساختار کلی کانی‌ها را دید.

 

---