نمایش مبدأ برای اصفهانی، میرزا غلام رضا (اصفهان ۱۲۴۲ـ تهران ۱۳۰۴ق)


اِصفهانی، میرزا غلام‌رضا (اصفهان ۱۲۴۲ـ تهران ۱۳۰۴ق)

خوشنویس ایرانی. فرزند میرزا جان و یکی از معروف‌ترین جلی‌نویسان و کتیبه‌نگاران عهد [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] بود. ابتدا در دربار [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]]، که خود نستعلیق‌نویس بود، به معلمی فرزندانش گماشته شد. پس از مرگ [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه]] و به سلطنت‌رسیدن [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه]] بر اثر سعایت بدخواهان به بابی‌گری متهم شد؛ اما پس از دستگیری به شفاعت یکی از اعیان یا فرزندان شاه از مرگ رهایی یافت. میرزا همۀ خطوط را خوب می‌نوشت و در [[نستعلیق، خط|نستعلیق]] از شش دانگ تا کتیبه و کتابت خفی و غبار مهارت داشت. در سیاه‌مشق‌ استاد و در شکسته‌نویسی نیز صاحب سبک بود. آثار بسیاری از او به خطوط نستعلیق و شکسته موجود است. بسیاری از استادان نستعلیق در گذشته نزد او تلمذ کرده‌اند. ازجمله [[ابراهیم تهرانی|میرزا ابراهیم تهرانی]] (میرزا عمو)، میرزا حسین خوشنویسان و عبدالکریم تهرانی. غالباً خط خود را با رقم یا «علی مدد» مشخص کرده است. از آثار اوست: کتیبۀ مسجد شهید مطهری (مدرسۀ سپهسالار)؛ یک نسخه ''تحفة‌الوزرا ''محفوظ در کتابخانۀ موزۀ انگلستان (کتابخانه سلطنتی)؛ و مرقعات و قطعات دیگری در کتابخانۀ ملی پاریس. پس از مرگ در صفاییۀ شهرری به خاک سپرده شد.<br><!--11376800-->
[[رده:خوشنویسی]]
[[رده:اشخاص و آثار]]