نمایش مبدأ برای لانداؤ، لف داویدوویچ

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =لف داویدوویچ لانداؤ
|نام =Lev Davidovich Landau
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=باکو ۱۹۰۸م
|تاریخ مرگ=۱۹۶۸م
|دوره زندگی=
|ملیت=روس
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=فارغ التحصیل از دانشگاه لنینگراد 
| شغل و تخصص اصلی =فیزیک‌دان
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =رئیس موسسه فیزیک و صنعت اوکراین
|جوایز و افتخارات =جایزه نوبل فیزیک (۱۹۶۲)، جایزه استالین (۱۹۴۹ و ۱۹۵۳)، دریافت عنوان قهرمان کارگران سوسیالیست (۱۹۵۴)
|آثار =دوره فیزیک نظری
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =فیزیک و مکانیک
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
لانْداؤ، لِف داویدوویچ (۱۹۰۸ـ۱۹۶۸م)(Landau, Lev Davidovich)<br /> [[File:37034800.jpg|thumb|لانْداؤ، لِف داويدوويچ]]فیزیک‌دان نظریه‌پرداز روس. به‌سبب نظریه‌هایش در زمینۀ مادۀ چگال<ref>condensed matter 

</ref>، به‌ویژه [[هلیوم]] مایع، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۶۲م دست ‌یافت. در [[باکو]] زاده‌ شد. پدرش مهندس نفت و مادرش پزشک بود. در ۱۴‌سالگی وارد دانشگاه باکو<ref>Baku University</ref> شد و در ۱۶سالگی به دانشگاه ایالتی لنینگراد<ref> Leningrad State University </ref> رفت. در ۱۹۲۷م، از دانشگاه لنینگراد فارغ‌التحصیل شد. دو سال بعد، با استفاده از بورس، برای بازدید از مؤسسات علمی به خارج اعزام شد. به این‌ترتیب، به [[دانمارک]] رفت و با [[بور، نیلس (۱۸۸۵ـ۱۹۶۲)|نیلس بور]]<ref>Niels Bohr </ref> به‌کار پرداخت. در دهۀ ۱۹۲۰م، اولین طرح بزرگ علمی‌اش، نظریۀ دیامغناطیسی فلزات<ref>theory of diamagnetism in metals </ref> را تدوین کرد. در ۱۹۳۲م، به ریاست مؤسسۀ فیزیک و صنعت [[اوکراین]]<ref>Ukrainian Physico-Technical Institute </ref> برگزیده شد. در این مؤسسه تحقیق در زمینۀ گذارهای فاز<ref>phase transitions </ref> نوع دوم، تغییرات ظریفی که مستلزم تبادل گرما نیستند، ازجمله اَبَرشارگی<ref>superfluidity </ref> هلیوم و فِرومغناطیس<ref>Ferromagnetism </ref> را آغاز کرد. لاندائو معلمی ممتاز بود و دورۀ درسی ۹جلدی‌اش با عنوان ''دورۀ فیزیک‌نظری''<ref>''Course of Theoretical Physics''</ref> تا دهۀ ۱۹۸۰م تجدید چاپ می‌شد. او این کتاب‌ها را با همکاری دانشجویش، اوگنی لیف‌شیتز<ref> Evgenni Lifshitz </ref>، نوشته بود. در دهۀ ۱۹۲۰م، کمونیستی پرشور بود، اما با مشاهدۀ اولویتی که به کاربردهای نظامی و فنی داده می‌شد و درنتیجۀ‌ آن نمی‌توانست هدف‌های پژوهشی‌اش را دنبال کند، رفته‌رفته سرخورده شد. در ۱۹۳۸م، به‌ اتهام رهبری سازمانی ضدانقلابی و فعالیت‌های ضداستالینی، به زندان افتاد و یک‌ سال در زندان ماند. در دهۀ ۱۹۴۰م، در زمینۀ [[بمب اتمی]] و هیدروژنی کار می‌کرد و دو بار به جایزۀ استالین<ref>Stalin Prizes </ref> دست یافت (۱۹۴۹ و ۱۹۵۳م). در ۱۹۵۴م به عنوان قهرمان کارگران سوسیالیست<ref>Hero of Socialist Labour</ref> دست یافت. آسیب مغزی ناشی از تصادف اتومبیل در ۱۹۶۲م، تحقیقاتش را متوقف و زندگی‌اش را دگرگون کرد.

&nbsp;

----

[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]