نمایش مبدأ برای ابن براج طرابلسی، عبد العزیز ( ـ طرابلس ۴۸۱ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابن براج طرابلسی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=سعدالدين‌ ابوالقاسم‌ عبدالعزيز بن‌ نحرير بن‌ عبدالعزيز ابن‌ براج‌ طرابلسی‌|نام مستعار=|لقب=عزالمؤمنين‌، قاضی‌|زادروز=|تاریخ مرگ=طرابلس ۴۸۱ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=الجواهر؛ المهذّب؛ شرح جُمَل العلم و العمل|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=فقه و اصول و احکام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابن بَرّاج طرابلسی، عبد‌العزیز (  ـ طرابلس ۴۸۱ق)<br>
<p>(نام کامل: سعدالدين‌ ابوالقاسم‌ عبدالعزيز بن‌ نحرير بن‌ عبدالعزيز ابن‌ براج‌ طرابلسی‌؛ معروف‌ به‌ قاضی‌ و ملقب‌ به‌ عزالمؤمنين‌) فقیه امامی. در [[مصر]] زاده شد و چون دیرزمانی قاضی [[طرابلس، شهر (لبنان)|طرابلس شام]] بود به طرابلسی آوازه یافت. پیرو مکتب فقهی و از شاگردان [[علم الهدی|سیدمرتضی علم‌الهدی]] در [[بغداد]]، و همچنین شاگرد و هم‌درس و دوست [[شیخ طوسی، محمد (طوس ۳۸۵ـ نجف ۴۶۰ق)|شیخ طوسی]] و نمایندۀ او در [[شام]] بود. فقیهان وقتی «قاضی» می‌گویند منظور اوست. در فقه اهل استدلال بود و به خبر واحد عمل نمی‌کرد. قواعد کلی قرآنی، احادیث مسلم و اجماع، ادلۀ استنباط درنظر او بودند. او به اتمام نماز در حرم امامان (ع) عقیده داشت. حسکا بن بابویه، عبدالرحمان نیشابوری خزاعی، عبدالجبار مقری رازی، ابوجعفر محمد حلبی و قاضی ابن ابی کامل طرابلسی از شاگردان او بودند. تألیفاتش همواره مورد توجه فقیهان امامیه بوده است. از آثار اوست: ''الجواهر''؛'' المهذّب''؛ ''شرح جُمَل العلم و العمل''.</p>
<br><!--11025800-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:تاریخ و فرهنگ تشیع]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]