نمایش مبدأ برای ابن مسعود، عبدالله ( ـ مدینه ۳۳ق)


ابن مسعود، عبدالله ( ـ مدینه ۳۳ق)<br>از صحابۀ [[محمد (ص) (مکه ۵۳پیش از هجرت ـ مدینه ۱۱ق)|پیامبر]] (ص) و ندیم ایشان و از کسانی که قولشان را در [[قرآن]] و [[حدیث]] معتبر می‌شمرند. در اصل از بنی‌هذیل بود. چون مادرش از صحابه بود او را «ابن ام عبد» می‌خواندند. شغلش چوپانی بود. از همان ابتدای دعوت پیامبر (ص) به اسلام گروید. از نخستین مسلمانان صدر اسلام، و به روایتی ششمین نفر، بود. بعد از پیامبر (ص) نخستین کسی بود که قرآن را بر مشرکین با صدای بلند قرائت کرد. در [[بدر، غزوه|غزوۀ بدر]] نیز شرکت کرد و [[ابوجهل]] را به قتل رساند. در زمان خلافت عمر ولایت [[کوفه]] را برعهده گرفت. در جنگ یرموک نیز شرکت داشت. بیش از هفتاد سورۀ قرآن را از زبان پیامبر (ص) شنیده و فرا گرفته بود. پس از وفات آن حضرت مدت‌ها در مدینه و کوفه به تعلیم قرآن پرداخت و پس از [[ابن عباس، عبدالله ( ـ ۶۸ق)|ابن عباس]]، تعداد روایات تفسیری او از سایرین بیشتر است. ابن مسعود در [[بقیع]] مدفون است.<br><!--11045100-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:تاریخ اسلام – دورۀ خلفای راشدین و صدر اسلام]]