نمایش مبدأ برای ابوالعباس مرسی، احمد بن عمر (مرسیه ۶۸۶ق)


ابوالعباس مُرْسی، احمد بن عُمر (مرسیه ۶۸۶ق)<br>
<p>(مشهور به شهاب‌الدین) عارف و زاهد و از مشایخ [[شاذلیه]]. در سفر [[حج]] پدر و مادرش در طوفان دریا غرق شدند، اما او به همراه برادرش جان به‌دربرد. به [[تونس، شهر|تونس]] رفت و در آن‌جا به تجارت پرداخت. سپس مجذوب ابوالحسن شاذلی شد و به همراه او به [[اسکندریه]] رفت. شاذلی در پایان عمر، او را جانشین خود کرد، و ابوالعباس پس از او جلسات تعلیم را در اسکندریه و [[قاهره]] اداره کرد. در علوم [[شریعت]] نیز تبحر داشت. از تألیف و نگارش پرهیز می‌کرد. بسیاری از عقاید او را شاگردش [[ابن عطاءالله، احمد بن محمد ( ـ قاهره ۷۰۹ق)|ابن عطا]] در آثار خود آورده است. شاگردان خود را به انجام کسب و کار تشویق می‌کرد. از صاحبان قدرت سخت گریزان بود. در تعلیمات خود، علاوه بر بحث زهد و تزکیۀ نفس، به رموز باطنی و اسرار حروف نیز توجه داشت. در اسکندریه فوت کرد و مقبره‌اش زیارتگاه مسلمانان شد.</p>
<br><!--11056100-->
[[رده:عرفان]]
[[رده:اشخاص و فرقه ها]]