نمایش مبدأ برای ابوعلی دقاق، حسن بن محمد ( ـ نیشابور ۴۰۵ق)


ابوعلی دَقّاق، حسن بن محمّد (  ـ نیشابور ۴۰۵ق)<br>
<p>عارف و از کبار مشایخ [[صوفیه]]. در وعظ و تفسیر بسیار توانا بود. در [[نیشابور، شهر|نیشابور]] به دنیا آمد و بخش بیشتر عمرش را در همان‌جا گذرانید. در [[طریقت]]، در‌شمار مریدان [[نصرآبادی، ابراهیم بن محمد ( ـ مکه ۳۶۷ق)|نصرآبادی]] بود و [[قشیری، ابوالقاسم (قوچان ۳۷۶ـ نیشابور ۴۶۵ق)|ابوالقاسم قشیری]]، داماد او، و در شمار شاگردانش قرار داشت. از شدت مناجات و گریه، او را شیخ نوحه‌گر می‌خوانده‌اند و گویا مناجاتِ ‌معروف [[خواجه عبدالله انصاری]]، تحریر سخنان وی باشد. قشیری ۳۶۰ مجلس از مجالس وعظ‌ او را گرد آورد که ''مواعظ'' خوانده می‌شود. جز این، چند رساله در خلافت و زهد و تأویل بعضی از آیات [[قرآن]] را نیز به او نسبت داده‌اند. مزار او در شهر نیشابور باقی است.</p>
<br><!--11077900-->
[[رده:عرفان]]
[[رده:اشخاص و فرقه ها]]