نمایش مبدأ برای برنی، سیدضیاءالدین (هند ح ۶۸۴ـ پس از ۷۵۸ق)


بَرَنی، سیّدضیاءُالدین (هند ح ۶۸۴ـ پس از ۷۵۸ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =سیدضیاءالدین برنی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=هند ح ۶۸۴ ق
|تاریخ مرگ=پس از ۷۵۸ق
|دوره زندگی=
|ملیت=هندی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =مورخ
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =مشاور و ندیم محمد تغلق از ۷۲۵ تا ۷۵۲ق
|جوایز و افتخارات =
|آثار =تاریخ فیروز شاهی؛ فتاوای جهانداری؛ اخبار برمکیان
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =تاریخ جهان
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>مورخ و نویسندۀ مسلمان هندی. در خانواده‌ای اشرافی، از دولتمردان بانفوذ و قدرتمند حکومت دهلی در شهر بَرَن (بلند شهر فعلی) زاده شد. در کودکی همراه پدرش به دهلی رفت و از استادان گوناگون دانش آموخت. او به دستور پدر به خانقاه شیخ نظام‌الدین محمد بداؤنی معروف به نظام‌الدین اولیا در غیاث‌پور پیوست و سپس در زمرۀ مریدان وی درآمد و دوره‌ای از زندگی را در این شهر گذراند. آن‌گاه به دربار محمد تغلق (۷۲۵ـ۷۵۲ق) پیوست و در سلک مشاوران و ندیمان او درآمد. برنی دوست و همنشین شاعران معروف عصر خود، چون امیرخسرو و امیرحسن دهلوی بود. پس از مرگ تغلق، مدتی به زندان افتاد، اما بعد آزاد شد و در غیاث‌پور سکونت گزید و واپسین سال‌های زندگانی را در تنگدستی گذراند و پس از مرگ در جوار مزار نظام‌الدین اولیا به‌خاک سپرده شد. بیشتر شهرت برنی در روش تاریخ‌نگاری اوست که تلفیقی از حدیث و تاریخ و مبتنی بر نگرش عقلانی است: ''تاریخ فیروز شاهی''، در تاریخ سلاطین دهلی؛ ''فتاوای جهانداری''، در باب حکومت و رفتار پادشاهان؛'' اخبار برمکیان''،'' در تاریخ برمکیان''، و ''ثنای محمدی'' (''نعت محمدی'') از آثار اوست.</p>
<br><!--12216800-->
[[رده:تاریخ جهان]]
[[رده:مورخان و کتاب های تاریخ]]
[[رده:تاریخ جهان]]
[[رده:هند]]