نمایش مبدأ برای برو، ارول والتون (۱۹۲۰ـ۱۹۸۷)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =ارول والتون برو
|نام =Errol Walton Barrow
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=باربادوس ۱۹۲۰ م
|تاریخ مرگ=۱۹۸۷ م
|دوره زندگی=
|ملیت=اهل باربادوس
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =سیاستمدار
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =نخست وزیر ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۶ و از ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۷، بنیادگذار حزب دموکراتیک کارگر در ۱۹۵۵، نمایندگی مجلس شورا در ۱۹۵۱
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =تاریخ جهان
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}

[[File:Errol Barrow 17.jpg|thumb|left|ارول برو]]
بَرو، اِرول والْتون (۱۹۲۰ـ۱۹۸۷)(Barrow, Errol Walton)<br/> سیاستمدار میانه‌رو چپ، زادۀ باربادوس و نخست‌وزیر آن کشور (۱۹۶۱ـ۱۹۷۶؛ ۱۹۸۶ـ۱۹۸۷)، و یکی از دو بنیادگذار حزب دموکراتیک‌ کارگر در ۱۹۵۵ بود. در ۱۹۵۸ به ریاست حزب برگزیده شد، و حزب را درپی استقلال در ۱۹۶۱ به قدرت رساند. در ۱۹۷۶ از حزب کارگران باربادوس به رهبری تام آدامز<ref>Tom Adams </ref> شکست خورد اما در ۱۹۸۶ بار دیگر به قدرت رسید. برو که از منتقدان مداخلۀ نظامی امریکا در گرانادا (۱۹۸۳) بود، بر شرکت باربادوس در نظام امنیتی منطقه‌ای تحت حمایت امریکا نظارت داشت. پس از مرگ او، ارسکین لوید سندیفورد<ref>Erskine Lloyd Sandiford </ref> رهبر حزب دموکراتیک کارگر و نخست‌وزیر شد. برو پس از خدمت در نیروی هوایی سلطنتی انگلیس (۱۹۴۰ـ۱۹۴۷) در دانشگاه لندن و لینکلنز این<ref>Lincoln’s Inn </ref> تحصیل کرد. پس از بازگشت به باربادوس در حزب کارگر باربادوس، به رهبری گرانتلی آدامز<ref>Grantley Adams

</ref> به فعالیت پرداخت و در ۱۹۵۱ به نمایندگی مجلس شورا انتخاب شد.<br/> &nbsp;

----

[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:سایر کشورها و حکومت های آمریکایی]]