نمایش مبدأ برای بل برنل، جاسلین (۱۹۴۳)


بِلْ بِرْنِل، جاسْلین (۱۹۴۳)(Bell Burnell, Jocelyn)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =جاسلین بل برنل
|نام =Jocelyn Bell Burnell
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=آرما ۱۹۴۳ م
|تاریخ مرگ=
|دوره زندگی=
|ملیت=اهل ایرلند شمالی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در گلاسگوی اسکاتلند و دانشگاه کیمبریج انگلستان
| شغل و تخصص اصلی =اخترشناس
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =استاد فیزیک دانشگاه آراد میلتون کینز
|جوایز و افتخارات =کشف نخستین تپ اختر
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =اخترشناسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}اخترشناس اهل ایرلند شمالی. در ۱۹۶۷ نخستین تپ‌اختر<ref>pulsar </ref> (ستاره‌ای با چشمک‌زنی سریع) را با همکاری رادیواخترشناس بریتانیایی، آنتونی هیویش<ref>Antony Hewish </ref>، و سایر همکارانشان در رصدخانۀ اخترشناسی رادیویی مالارد<ref>Mullard Radio Astronomy observatory 
</ref>، واقع در کیمبریج انگلستان، کشف کرد.

'''زندگی'''. در بلفاست<ref>Belfast </ref> و در نزدیکی رصدخانۀ آرما<ref>Armagh </ref> زاده شد و بسیاری از اوقات کودکی‌اش را در آن رصدخانه سپری کرد. در گلاسگوی اسکاتلند و دانشگاه کیمبریج انگلستان درس خواند. هنگام کشف تپ‌اختر، دانشجوی پژوهشی کیمبریج بود. از ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۲، در دانشگاه ساوتمپتن<ref>University of Southampton </ref> انگلستان در زمینۀ اخترشناسی پرتو گاما<ref>gamma-ray astronomy </ref>، و در آزمایشگاه علوم فضایی مالارد، وابسته به یونیورسیتی کالج لندن<ref>University College London </ref>، در زمینۀ اخترشناسی پرتو ایکس<ref>x-vay astronomy </ref> تحقیق می‌کرد. سپس، در رصدخانۀ سلطنتی ادینبورگ اسکاتلند<ref>Edinburgh Scotland </ref> به کار در زمینۀ اخترشناسی فرابنفش و نور مرئی پرداخت. در ۱۹۹۱ به مقام استادی فیزیک دانشگاه آراد میلتون کینز<ref>Milton Keynes </ref> رسید.

'''کشف تپ‌اخترها'''. بل دو سال اول اقامت خود را صرف ساختن تلسکوپ رادیویی<ref>radio telescope </ref> کیمبریج کرد که به‌ویژه برای ردیابی اختروش‌ها<ref>quasars </ref> طراحی شده بود. این تلسکوپ ثبت تغییرات سریع علایم رادیویی را ممکن می‌کرد. در ۱۹۶۷ به علامتی غیرعادی برخورد که معلوم شد ترکیبی از مجموعۀ تپ‌های سریعی است که دقیقاً هر&nbsp;۱.۳۳۷ ثانیه تکرار می‌شوند. در یکی از توضیح‌هایی که برای این پدیدۀ شگفت‌انگیز مطرح شده بود آن را ناشی از تپ‌های گسیل‌شده از نوعی چراغ راهنمای بین ستاره‌ای به‌شمار می‌آوردند و از این‌رو، در ابتدا به اِل جی اِم<ref>Little Green Men
</ref> که سرنامی برای عنوان انگلیسی «آدمک‌های سبز» بود، ملقب شد. اما بل طی چندماه سه منبع مشابه دیگر پیدا کرد. آن‌ها نیز با آهنگ بسیار منظمی می‌تپیدند، اما دورۀ تناوبشان در محدودۀ کسرهایی از ثانیه با هم تفاوت داشت و منشأ همگی آن‌ها مکان‌هایی در فاصله‌های بسیار دور از یکدیگر، در کهکشان ما، بود. بنابراین، به‌نظر می‌رسید که توضیح پذیرفته‌تر این علامت‌ها این باشد که از نوعی ستارۀ خاص، تپ‌اختر، گسیل می‌شوند.<br/> &nbsp;

----

[[Category:اخترشناسی]] [[Category:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]]