نمایش مبدأ برای حسن کانگو، علاءالدین ظغرخان (حک: ۷۴۸ـ۷۵۹ق)


حسن‌ کانْگو، عَلاءِالدّین ظَغَرخان (حک: ۷۴۸ـ۷۵۹ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان = علاءالدین ظغرخان حسن کانگو
|نام =
|نام دیگر=علاءالدین بهمن شاه
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۶۹۱ق
|تاریخ مرگ=۷۵۹ق
|دوره زندگی=
|ملیت=هندوستانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =فرمانروا
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت = پادشاه هند و موسس سلسله بهمنیان دکن
|جوایز و افتخارات = اولین پادشاهی مسلمان مستقل در جنوب هند 
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>(یا: علاءالدین بهمن‌شاه) پادشاه هند و مؤسس‌ سلسلۀ‌ بهمنیان‌ دکن. کانگو در ۶۹۱ق به‌دنیا آمد. نسب وی را به بهمن، نیای بزرگ ساسانیان، رسانده‌اند، گو این‌که به‌موجب برخی روایات افسانه‌آمیز نسب او به برهمنی هندو می‌رسید و بر‌این‌سبب «بهمنی» تصحیفی از «برهمنی» است. کانگو در جوانی‌ به‌ دربار غیاث‌الدین‌ تُغْلُق‌شاه‌ راه‌ یافت‌ و سپس‌ به‌ دکن‌ رفت‌ و در دولت‌آباد اقامت‌ گزید و درپی‌ تحولات‌ سیاسی‌ در دهلی‌ و دکن،‌ با عنوان‌ «بهمن‌شاه» بر تخت‌ جلوس‌ کرد و اولین‌ پادشاهی‌ مسلمان‌ مستقل‌ در جنوب‌ هند را بنیاد گذاشت‌ و گلبرگه را تختگاه خویش کرد. بیشتر دورۀ‌ حکمروایی‌ او به اطاعت درآوردن‌ حکام‌ و پادشاهان‌ مستقل‌ دکن‌ گذشت. او را پادشاهی‌ سیاستمدار، عادل‌ و سخاوتمند توصیف‌ کرده‌اند. در دورۀ‌ بهمن‌شاه‌ و جانشینان‌ او، قلمرو آنان‌ یکی‌ از مراکز اصلی‌ فرهنگ‌ ایرانی‌ در شبه‌‌قاره‌ بود و زبان‌ فارسی‌ رواج‌ بیشتری‌ یافت. به‌ فرمان بهمن‌شاه‌ هر سال‌ جشن‌ نوروز برگزار می‌شد.</p>
<br><!--18056700-->
[[رده:تاریخ جهان]]
[[رده:هند]]