نمایش مبدأ برای خویی، سید حبیب الله (خوی ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۲۴ق)


خویی، سید حبیب‌الله (خوی ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۲۴ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان = سید حبیب الله خویی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=امین الرعایا
|زادروز=خوی ۱۲۶۱ق
|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۲۴ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیلات حوزوی
| شغل و تخصص اصلی =روحانی
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =دین اسلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}(ملقب به: امین‌الرعایا) عالم شیعی. مقدمات علوم دینی را در زادگاه خود فراگرفت و سپس برای ادامۀ تحصیل به نجف عزیمت کرد (۱۲۸۶ق) و از درس اساتیدی چون آقا سید حسین حسینی کوه‌کمری، میرزا حبیب‌الله رشتی و میرزای شیرازی بزرگ بهره گرفت. وی در فقه و اصول و به‌ویژه در ادبیات عرب تبحر داشت. مهم‌ترین اثر او شرحی است با نام ''منهاج‌البراعة فی شرح نهج‌البلاغه'' که بر ''نهج‌البلاغه'' نوشته است. وی این شرح را تا خطبۀ ۲۱۸ ''نهج‌البلاغه'' در ۱۴ جلد نگاشت اما اجل مهلت تکمیل آن را به وی نداد. آیت‌الله حسن‌زادۀ آملی آن را تا جلد نوزدهم (تا نامۀ ۳۱) به همان سبک و روش تکمیل کرده و شیخ محمدباقر کمره‌ای آن را تا آخر ''نهج‌‌البلاغه'' ادامه داده است. وی در دیباچۀ این شرح، که بیش از ۲۰۰ صفحه از جلد اول را به خود اختصاص داد، ضمن بحثی جامع پیرامون علوم بلاغت، بیش از ۶۰ نوع آرایه ادبی از آرایه‌های بدیعی را که در ''نهج‌البلاغه'' وجود دارد، آورده است. از دیگر آثار اوست: ''شرح عوامل''؛ ''تعلیقه بر فرائدالاصول''؛ چند رساله در فقه و اصول؛ ''تحفةالصائمین فی شرح‌الادعیه الثلاثین'' (۱۲۹۱ق)؛ ''رسالةٌ فی ردّ الصوفیه'' (۱۳۲۱ق).
<br><!--19113600-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:اشخاص و عناوین، اصطلاحات و مفاهیم عمومی]]