نمایش مبدأ برای دانونتسیو، گابریله (۱۸۶۳ـ۱۹۳۸)

 {{جعبه زندگینامه
|عنوان =گابریله دانونتسیو
|نام =Gabriele D'Annunzio
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب= پرنس مونتنه وسو
|زادروز=۱۸۶۳م
|تاریخ مرگ=۱۹۳۸م
|دوره زندگی=
|ملیت=ایتالیایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =نمایش‌نامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر
|شغل و تخصص های دیگر=دولتمرد
|سبک =
|مکتب =
|سمت =نماینده مجلس در ۱۸۹۷، حاکم بندر فیومه
|جوایز و افتخارات = قهرمان ملی ایتالیا (۱۹۲۴)
|آثار = بی گناه (۱۸۹۱)، پیروزی مرگ (۱۸۹۴)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات غرب، تاریخ جهان، تیاتر
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
دانونتسیو، گابریله (۱۸۶۳ـ۱۹۳۸)(D'Annunzio, Gabriele)<br /> [[File:20048000.jpg|thumb|گابریله دانونتسیو]]
نمایش‌نامه‌نویس، رمان‌نویس، و شاعر ایتالیایی. بهره‌گیری او از زبان و سبک نگارشی که در زمان خود با انتقاد بسیار روبه‌رو شد، آغاز عدول از سنت‌های ادبی ایتالیایی قرن ۱۹ محسوب می‌شود. رمان‌های او، که غالباً عناصری از فساد، تکبر، نخوت، و رسوایی را درهم می‌آمیزد، عبارت‌اند از''بی‌گناه''<ref>''L’innocente/The Intruder''</ref> (۱۸۹۱)، و ''پیروزی مرگ''<ref>''Il triomfo della morte/The Triumph of Death''</ref> (۱۸۹۴). نخستین دفتر شعر دانّونتسیو ''رؤیای نخستین بهار''<ref>''Primo vere/In Early Spring''</ref> (۱۸۷۹) نام داشت، که درپی آن مجموعه‌های دیگری از شعر، داستان‌ کوتاه، رمان، و نمایش‌نامه منتشر کرد، ازجمله تراژدی‌های ''نشاط''<ref>''La Gioconda'' </ref> (۱۸۹۹) و ''فرانچسکا داریمینی''<ref>''Francesca da Rimini'' </ref> (۱۹۰۱) را برای [[دوزه، الیونورا (۱۸۵۸ـ۱۹۲۴)|الئونورا دوزه]]<ref>Eleonora Duse</ref>، بازیگر، نوشت. دانّونتسیو در ۱۸۹۷ به نمایندگی مجلس برگزیده شد و به ملی‌گرایان جناح راست سال‌های پیش از جنگ پیوست. از هواداران جنجالی سیاست مداخله‌گری ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۵ بود و در ۱۹۱۵ افکار عمومی را به نفع جناح متفقین برانگیخت. پس از شرکت در جنگ جهانی اول، در ۱۹۱۹ در سمت فرمانده گروهی داوطلب به بندر فیومه<ref>Fiume</ref> لشکرکشی و آن‌جا را تصرف کرد و تا ۱۹۲۱ نیز حاکم این بندر بود. شیوۀ حکومت او، به‌ویژه از نظر به‌کارگیری اصول زیبا‌شناسی در سیاست، ظهور فاشیسم را بشارت می‌داد. دانّونتسیو در ۱۹۲۴ قهرمان ملی [[ایتالیا]] شناخته شد و به او لقب پرنس مونتنه‌وسو<ref>Prince of Montenevoso</ref> را اعطا کردند. تحت تأثیر نوشته‌های [[نیچه، فریدریش ویلهلم (۱۸۴۴ـ۱۹۰۰)|نیچه]]، فیلسوف آلمانی، قرار داشت و بعدها از مبلغان پرشور [[فاشیسم]] شد. آثار دیگر: ''زمین‌ بایر''<ref>''Virgin Land'' </ref> ادامۀ کتاب ''رؤیای نخستین بهار'' اوست، که آن را به نثر نوشت و نخستین اثر منثور او نیز محسوب می‌شود؛ و درپی آن ''ترانۀ نو''<ref>''Canto nuovo/New Song''</ref> (۱۸۸۲) را منتشر کرد. برخی از دیگر آثار اولیه او عبارت‌اند از ''میان‌پردۀ شعرها''<ref>''Intermezzo di rime/An Interlude of Verses''</ref> (۱۸۸۳)، ''سن پانتا لئونه''<ref>''San Pantaleone/St Pantaleone'' </ref> (۱۸۸۶)، که مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است؛ ''چکامه‌های دریایی''<ref>''Ships Odes''</ref> (۱۸۹۳)، ''سرود گاریبالدی''<ref>''La canzone di Garibaldi/The Song of Garibaldi'' </ref> (۱۹۰۱)، ''مرثیه‌های رمی''<ref>''Elegie romane/Roman Elegies''</ref> (۱۸۹۲)، و ''لودی/سرودهای نیایش''<ref>''Laudi/Hymns of Praise''</ref> (۱۹۰۳ـ۱۹۱۲). ازجمله رمان‌های اوست: ''کودک لذت''<ref>''Il piacere/The Child of Pleasure''</ref> (۱۸۸۹)، کتابی شرح‌حال‌گونه که قهرمان آن نیچه است (نفوذ نیچه در رمان ''بی‌گناه'' نیز مشهود است)؛ ''باکره‌های صخره‌ها''<ref>''Le Vergine della rocce/The Maidens of the Rocks''</ref> (۱۸۹۶)؛ و ''شعلۀ زندگی''<ref>''Il fuoco/The Flame of Life''</ref> (۱۹۰۰)، که بازتاب روابط او با الئونورا دوزه است. برخی از نمایش‌نامه‌های دانّونستیو عبارت‌اند از ''دختر یوریو''<ref>''La figlia di Iorio/The Daughter of Iorio''</ref> (۱۹۰۴) و ''شهادت سن سباستیان''<ref>''Le Martyre de Saint Sebastien/The Martyrdom of St Sebastian''</ref> (۱۹۱۱)، که به فرانسه نگاشته است. ''نکتورن''<ref>''Notturno/Nocturne''</ref> (۱۹۲۱) نیز تجربۀ نابینایی‌اش را پس از سانحه‌ای هوایی در جنگ جهانی اول شرح می‌دهد.

&nbsp;

&nbsp;

----

<!--20048000-->[[Category:ادبیات غرب]] 
[[Category:رمان (اشخاص و آثار)]] 
[[Category:شعر (اشخاص و آثار)]] 
[[Category:تاریخ جهان]] 
[[Category:ایتالیا]] 
[[Category:تئاتر]]
<references />
[[رده:جهان - اشخاص و گروه ها]]