نمایش مبدأ برای ذوالنون مصری، ثوبان بن ابراهیم ( ـ مصر ۲۴۴ق)


ذُوالنُّون مِصری، ثَوبان بن ابراهیم (180ـ مصر ۲۴۴ق)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =ثوبان بن ابراهیم ذوالنون مصری
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=اخمیم 180ق
|تاریخ مرگ=مصر ۲۴۴ق
|دوره زندگی=
|ملیت=مصری
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =زاهد
|شغل و تخصص های دیگر=عارف
|سبک =
|مکتب =
|سمت =از بزرگان صوفیه
|جوایز و افتخارات =
|آثار =کتاب الرکن الاکبر و رساله ‎ ای در کیمیا
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =عرفان
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}

زاهد و عارف مشهور مصری و از بزرگان صوفیه. در اخمیم در مصر علیا به‌‌دنیا آمد و در بغداد نزد مالک‌ بن انس فقه خواند و موطّأ او را به نزدش خواند. در طریقت مرید شیخ اسرافیل ـ ساکن مصر ـ بود. برخی او را بر تمامی مشایخ ترجیح می‌نهند. گویند او نخستین کسی است که اشارات این علم را پدید آورد. از آن پس جنید آن اشارات را در کتب مدون کرد و سرانجام شبلی همان‌ها را بر سر منابر آشکارا گفت. ذوالنون خود معتقد بود حاصل سه سفر روحانی او، سه دسته علوم بوده که دستۀ اول را عام و خاص پذیرفتند و دستۀ دوم را عامه نپذیرفتند و دستۀ سوم را نه عام و نه خاص، هیچ‌یک، نپذیرفتند. برادرش، ذوالکفل، نیز به تصوّف گرایش داشت و اشاراتِ عارفانه‌ای داشته است. ذوالنون آن‌چنان در بسط تصوّف در مصر کوشید که به کفر متهمش کردند. او به‌سبب تعلیم عقایدش به زندقه متهم شد و در بغداد محبوس شد اما چون در بغداد عقاید خود را به خلیفه متوکل عباسی بازگفت، با احترام به مصر بازش گردانیدند. کتاب ''‌الرکن الاکبر'' و رساله‌ای در کیمیا را از او دانسته‌اند.

<br/> <!--21008700-->

[[Category:عرفان]] [[Category:اشخاص و فرقه ها]]