نمایش مبدأ برای صولی، ابراهیم بن عباس (۱۷۶ـ۲۴۳ق)


صولی، ابراهیم بن عباس (۱۷۶ـ۲۴۳ق)<br>
<p>منشی و شاعر تُرک‌تبار عرب عهد عباسیان. بیشتر عمر خود را در بین‌النهرین سپری کرد و از عهد مأمون تا زمان متوکل عباسی عهده‌دار مناصب گوناگون دیوانی بود. با بزرگانی چون ابن ابی دُئادَ معتزلی و دِعبِل شاعر  دوستی داشت. صولی شاعری نوآور و بسیار معتبر بود. ''دیوان'' او را نوه‌اش، ابوبکر صولی مدون کرد، که شامل ۱۸۲ شعر در ثنای خلفا و فضل بن سهل، عشق، شراب و مُعاتبات است.</p>
<br><!--27055500-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]