نمایش مبدأ برای طاهرزاده بهزاد، حسین (تبریز ۱۲۶۶ـ استانبول ۱۳۴۱ش)


{{جعبه زندگینامه
|عنوان = حسین طاهرزاده بهزاد
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=مزّین‌السلطان
|زادروز=تبریز 1266ش
|تاریخ مرگ= استانبول 1341ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=مدرسۀ هنرهای زیبای تفلیس، مدرسۀ صنایع ظریفۀ استانبول
| شغل و تخصص اصلی =کـاریـکـاتـورسـاز
|شغل و تخصص های دیگر=طـراح، مینیاتورساز، نقاش و هنرمند 
|سبک =
|مکتب =
|سمت =ریاست مدرسۀ صنایع مستظرفه- نمایندۀ ایران در نمایشگاه بین‌المللیِ ازمیر در 1326ش
|جوایز و افتخارات =دریافت گواهینامه و احراز رتبۀ اول از مدرسۀ صنایع ظریفۀ استانبول، بنیاد نهادن موزۀ هنرهای زیبا 
|آثار  = از مینیاتورها: ایران جاویدان، شکارگاه خسروپرویز، مرد سقا؛ از تابلوهای رنگ و روغن و آبرنگ: مرد کاسه و بشقابی 
|خویشاوندان سرشناس =کریم طاهرزاده بهزاد (برادر)
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه‌سازی ایران
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:29007700- 3.jpg|جایگزین=حسین طاهرزاده بهزاد|بندانگشتی|حسین طاهرزاده بهزاد]]
طاهرزاده بهزاد، حسین (تبریز ۱۲۶۶ـ استانبول ۱۳۴۱ش)<br>
[[پرونده: 29007700-2.jpg | بندانگشتی|طاهرزاده بهزاد، حسين]]<p>(ملقب به: مزّین‌السلطان) کـاریـکـاتـورسـاز، طـراح، مینیاتورساز، نقاش و هنرمند ایرانی. نزد نقاش معروف، آقا میرغفار، به تعلیم نقاشی پرداخت. به‌سبب مخالفت پدرش با هنر نقاشی به تفلیس رفت و با میرزا جلیل محمدقلی‌زاده، مدیر روزنامۀ ''ملانصرالدین''، همکار شد و ضمن نقاشی و کاریکاتورسازی برای روزنامۀ ''ملانصرالدین''، در مدرسۀ هنرهای زیبای تفلیس تحصیل کرد. با خواست خانواده به تبریز بازگشت، اما دست از نقاشی نکشید و ضمن انتشار روزنامه‌ای فکاهی با جمعی از صاحبان ذوق به چاپ کاریکاتورهایی در روزنامۀ ''آذربایجان'' و روزنامۀ ''حشرات‌الارض'' پرداخت و نقاشی‌های کتاب‌های ''احمد (سفینۀ طالبی)''، ''اخلاق مصوّر'' و ''تاریخ مصوّر ایران'' را ترسیم و برای چاپ آماده کرد. چندی بعد، به استانبول رفت و در مدرسۀ صنایع ظریفۀ استانبول به ادامۀ فراگیری نقاشی پرداخت و موفق به دریافت گواهینامه و احراز رتبۀ اول شد. در ۱۳۰۸ش با تشویق محمدعلی فروغی به ایران بازگشت و به ریاست مدرسۀ صنایع مستظرفه، که چندان رونقی نداشت، برگزیده شد و با پشتکار آن هنرستان را اعتلا بخشید و از آن پس این مدرسه به هنرستان عالی هنرهای زیبای ایران تغییر نام داد و در کنار آن موزۀ هنرهای زیبا را، با تعداد بی‌شماری آثار هنری نفیس، بنیاد نهاد. در ۱۳۲۶ش در نمایشگاه بین‌المللیِ ازمیر نمایندۀ ایران بود و در ۱۳۳۳، در سمت استاد، در آکادمی هنرهای زیبای استانبول استخدام شد. پیکرش در امامزاده قاسم در تهران به‌خاک سپرده شد. علاوه‌بر مقالات هنری، از مینیاتورهای اوست: ''ایران جاویدان''، ''شکارگاه خسروپرویز''، ''مرد سقا''، و ''مرد کاسه و بشقابی'' از تابلوهای رنگ و روغن و آبرنگ اوست. </p>
<br><!--29007700-->
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]]
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]]
[[رده:هنر]]
[[رده:اصطلاحات، تاریخ عمومی  و اشخاص]]