نمایش مبدأ برای عصمت بخاری، عصمت الله ( ـ۸۴۰/۸۲۹ق)


عِصمَت بخاری، عصمت‌الله (  ـ۸۴۰/۸۲۹ق)<br>
<p>(متخلص به نصیری و عصمت) شاعر ایرانی. از نوادگان امام جعفر صادق و به قولی جعفر طیار و از ملازمان دربار سلطان خلیل گورکانی و مدتی هم مداح الغ‌بیگ بود. غزل‌های عاشقانه و عارفانۀ او در روزگار شاهرخ تیموری بلندآوازه بود. با بساطی سمرقندی، خیالی بخارایی و طاهر ابیوردی دوستی داشت. در شاعری از امیرخسرو دهلوی پیروی می‌کرد. از آثارش: ''حل رموز'' (۱۲۵۲ق)؛ ''دیوان اشعار'' در حدود ۷۵۰۰ بیت (تهران، ۱۳۶۶ق).</p>
<br><!--31073500-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]