نمایش مبدأ برای منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وین ۱۳۹۰ش)


منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وين ۱۳۹۰ش)<br>
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = پرویز منصوری
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=همدان ۱۳۰۳ش
|تاریخ مرگ=وین ۱۳۹۰ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=اتریش
|تحصیلات و محل تحصیل=دوره آهنگ سازی و نوازندگی سازهای کوبه ای در آکادمی موسیقی وین
| شغل و تخصص اصلی =منتقد و پژوهشگر موسیقی
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =سردبیر مجله موسیقی، مدرس در هنرستان و دانشکده هنرهای زیبا، مدرسه آواز تالار رودکی و کانون موسیقی چنگ
|جوایز و افتخارات =برنده جایزه کتاب سال (۱۳۷۱)
|آثار =باله عشق و زورق، سه مد ایرانی برای فلوت و پیانو
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =موسیقی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:Parviz-mansouri.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|پرویز منصوری]]
[[پرونده:منصوری.jpg|بندانگشتی|پرویز منصوری]]
منتقد و پژوهشگر موسیقی ایران. از جوانی نزد [[گریگوریان، روبیک (تفلیس ۱۲۹۴ـ بوستون ۱۳۶۹ش)|روبیک گریگوریان]] به فراگیری [[ویولن]] پرداخت و سپس در [[هنرستان عالی موسیقی]] نزد [[ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان جا ۱۳۵۶ش)|حسین ناصحی]] آهنگ‌سازی را آموخت. در ۱۳۳۶ش راهی [[اتریش]] شد و دورۀ آهنگ‌سازی و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در آکادمی موسیقی وین به‌پایان رساند. پس از بازگشت به ایران، از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ش سردبیری ''مجلۀ موسیقی'' را برعهده داشت و در هنرستان و [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا]] نیز تدریس می‌کرد. در ۱۳۵۶ برای تدریس تئوری موسیقی و هارمونی (هماهنگی) به مدرسۀ آواز [[تالار رودکی]] دعوت شد و از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ش به تدریس در کانون موسیقی چنگ پرداخت. منصوری از ۱۳۶۷ در اتریش اقامت دارد. ازجمله آثار اوست: ''بالۀ عشق و زورق''، ''سه مُد ایرانی'' برای [[فلوت]] و [[پیانو]]، و کتاب‌های ''تئوری بنیادی موسیقی'' (کتاب سال ایران در ۱۳۷۱)، ''سازشناسی''، و نیز ترجمۀ کتاب‌های ''آموزش هارمونی''، ''اصول سازبندی ارکستر''، ''چگونه از موسیقی لذت ببریم''، همچنین مقاله‌هایی در ''مجلۀ موسیقی''، و ''[[مجله موزیک ایران|مجلۀ موزیک ایران]]''.
<br><!--38435300-->
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]