نمایش مبدأ برای هاتفی جامی، عبدالله ( ـ خراسان ۹۲۷ق)


هاتفی جامی، عبدالله (  ـ خراسان ۹۲۷ق)<br>
<p>شاعر ایرانی. خواهرزاده و شاگرد عبدالرحمان جامی است. از انواع شعر در مثنوی مهارت داشت. ''خمسۀ'' نظامی را تتبع کرد و مثنوی‌های ''لیلی و مجنون'' (دوشنبه، ۱۹۶۲)، ''خسرو و شیرین''، و ''هفت منظر'' را سرود. پس از آن به خواهش بدیع‌الزمان میرزای تیموری، در برابر ''سکندرنامه''، ''تَمُرْنامه/ظفرنامه'' را به نظم درآورد که اقتباسی از ''ظفرنامۀ'' شرف‌الدین علی یزدی است (لکنهو، ۱۸۹۶م). پنجمین منظومۀ ''خمسۀ'' او هرگز به نظم درنیامد، ولی شاعر به‌جای آن به امر شاه‌اسماعیل صفوی ''شاهنامه‌ای'' در ذکر فتوحات وی منظوم ساخت که ناتمام ماند. هاتفی با آصفی هروی و مظفر حسین‌میرزا و کپک‌میرزا و بدیع‌الزمان میرزا، پسران حسین بایقرا، دوستی داشت. سخن او یک‌دست و روان است.</p>
<br><!--41003800-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]