نمایش مبدأ برای وصاف الحضره، شهاب الدین (شیراز ۶۶۳ـ همان جا ۷۳۰ق)


وَصّافُ‌الحَضره، شهاب‌الدّین (شیراز ۶۶۳ـ همان‌جا ۷۳۰ق)<br>
(معروف به: شرف شیرازی) ادیب، شاعر و مورخ ایرانی. در شیراز به تحصیل علم و ادب پرداخت و به مشاغل دیوانی اشتغال ورزید و از نزدیکان خواجه صدرالدین احمد خالدی زنجانی، نایب حاکم فارس، گردید. سپس به خدمت خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی درآمد و به‌واسطۀ او نزد غازان‌خان و اولجایتو تقرب یافت. شهاب‌الدین عبدالله از ۶۹۹ق به تألیف اثر معروف خود'' تجزیة‌الامصار و تزجیةالاعصار''، مشهور به ''تاریخ وصّاف'' پرداخت و آن را در ۷۲۸ق به‌پایان رساند. این کتاب درواقع ذیل'' تاریخ جهانگشای جوینی'' و شامل رویدادهای تاریخی از ۶۵۶ق تا ۷۲۸ق است.
<br><!--40090500-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:مورخان و کتابهای تاریخ]]