راسکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰)

جان راسکین John Ruskin
زادروز	لندن۱۸۱۹م
درگذشت	۱۹۰۰م
ملیت	انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیل در آکسفورد
شغل و تخصص اصلی	منتقد اجتماعی
آثار	نقاشان جدید (جلد اول ۱۸۴۳م)؛ هفت چراغ معماری و سنگ‌های ونیز (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م)؛ دم مرگ (۱۸۶۲م)
گروه مقاله	هنر
جوایز و افتخارات	۱۸۳۹م برنده جایزه نیودیگیت

راسْکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰م)(Ruskin, John)

راسْکين، جان

منتقد هنری و اجتماعی انگلیسی. اغلب بهترین نقدهای هنری راسکین عبارت‌اند از دو اثر نفوذگذار نقاشان جدید (پنج جلد) (۱۸۴۳ـ۱۸۶۰م) و هفت چراغ معماری (۱۸۴۹م). حامی سرسخت نقاشانی بود که در عصر خود نامتعارف قلمداد می‌شدند، مانند جِی ام دبلیو ترنر و اعضای انجمن اخوت پیش‌ از رافائلیان. نوشته‌های بعدی او به مسائل اجتماعی و اقتصادی اختصاص دارند. راسکین یکی از چهره‌های سرشناس حیات روشنفکران بریتانیا در قرن ۱۹م به‌شمار می‌رود. همچون معاصرانش تامس کارلایل و متیو آرنولد، منتقد صریح جامعۀ ویکتوریایی بود و همانند آنان خواستار تجدید حیات اخلاقی، روشنفکری و هنری بریتانیا بود. در آثار اولیه‌اش به معماری و نقاشی پرداخت؛ پشتیبانی او از انجمن اخوت پیش از رافائلیان و احیای گوتیک بر هنر، معماری، و حرفه‌‌وفن ویکتوریایی تأثیر بسزا گذاشت. دیدگاه‌های اجتماعی و اخلاقی او به‌نحوی افزاینده در این نگرانی‌های زیبایی‌شناسانه ریشه داشت و از دهۀ ۱۸۶۰م خود را وقف مسائل سیاسی و اقتصادی کرد. اقتصاد آزاد را محکوم می‌کرد و شرافت کار و ارزش اخلاقی و زیبایی‌شناختی «صنعتگری» را می‌ستود. باورهای او به عمل گرایید و نقش رهبری‌کننده‌ای را در تأمین آموزش و مسکن مناسب برای طبقۀ کارگر ایفا کرد. راسکین در لندن متولد شد. پرورش او به‌نحوی غیر عادی سختگیرانه بود؛ از کودکی به خواندن، نوشتن، نقاشی‌کردن، و ستودن زیبایی‌های طبیعت تشویق شد. در آکسفورد به تحصیل پرداخت و در ۱۸۳۹م برندۀ جایزۀ نیودیگیت برای شعر انگلیسی شد و مدرک خود را در ۱۸۴۲م دریافت کرد. برای چندین نشریۀ مختلف مقاله می‌نوشت، اما با انتشار نخستین جلد نقاشان جدید در ۱۸۴۳م به شهرت رسید که در آن به دفاع و ستایش از ترنر پرداخته بود. جلد دوم در ۱۸۴۶م منتشر شد و توجه بیشتری را جلب کرد. جلدهای سوم و چهارم در ۱۸۵۶م و جلد پنجم در ۱۸۶۰م منتشر شدند. نقاشان جدید حاوی بیانیۀ مشهوری است که هنرمند باید «با اخلاص قلبی به طبیعت روآورد ... از هیچ‌چیز فروگذار نکند، چیزی را برنگزیند و چیزی را کوچک نشمرد». هفت چراغ معماری و سنگ‌های ونیز (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م) را خود نقاشی کرد و این دو اثر او را به استاد مسلم معماری و هنر تبدیل کرد. در ۱۸۵۴ـ۱۸۵۹م به تدریس طراحی در کالج کارگران پرداخت و عناصر طراحی را در ۱۸۵۷م منتشر کرد. در دهۀ ۱۸۵۰م توجه خود را بیش از پیش به مسائل اجتماعی، اقتصادی، و آموزشی معطوف و مقالات بحث‌انگیزی را در مجلۀ کورن‌هیل منتشر کرد که بعدها با عنوان تا دم مرگ (۱۸۶۲م) منتشر شد. آثار او در این زمینه‌ها عبارت‌اند از کنجد و زنبق‌ها (۱۸۶۵م)، اخلاقیات خاک (۱۸۶۶م) و تاج زیتون وحشی (۱۸۶۶م). راسکین نخستین استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹م) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵م) بود. نگارش زندگی‌نامه‌اش را از ۱۸۸۵م آغاز کرد اما هرگز به پایان نرساند. در ۱۸۷۸م سلامت خود را از دست داد و از آن پس گهگاه دچار جنون می‌شد.

 

---