ریوکیو، جزایر
| ریوکیو، جزایر | |
|---|---|
| کشور | ژاپن |
| نام لاتین | Ryukyu |
| جمعیت | 1,550,161 نفر (۲۰۰۵) |
| موقعیت | غرب مرکزی ایتالیا، شمال غربی ناحیۀ لاتسیو |
| مرکز | ناها |
| مساحت | 4,642 کیلومتر مربع |
| ارتفاع متوسط | 1,936 متر (بلندترین نقطه) |
| تولیدات و صنایع مهم | تولید شکر، آناناس، و ماهی |
ریوکیو، جزایر (Ryukyu)
(یا: جزایر نانسی[۱]) جنوبیترین جزایر ژاپن با 4,642 کیلومتر مربع مساحت و 1,550,161 نفر جمعیت (۲۰۰۵). بلندترین نقطه آن در ارتفاع 1,936 متری از سطح دریا واقع شده است. از جنوب غربی کیوشو[۲] به سمت تایوان امتداد دارند و عبارتاند از اوکیناوا[۳]، میاکو[۴]، و ایشیگاکی[۵]. مرکز این جزایر ناها[۶] (در اوکیناوا) است. شکر، آناناس، و ماهی تولید میکند. ریوکیو از ۷۳ جزیره تشکیل شده است که برخی از آنها غیرمسکونیاند. این جزایر از شمال به جنوب عبارتاند از جزایر اوسومی[۷] (شامل یاکوشما[۸]، تانِگاشیما[۹])؛ جزایر توکارا[۱۰] و جزایر آمامی[۱۱] (شامل آمامی اوشیما[۱۲]، توکونوشیما[۱۳]، اوکیتورابوجیما[۱۴])، که مشترکاً جزایر ساتسونان[۱۵] را تشکیل میدهند و بخشی از استان کاگوشیما[۱۶] بهشمار میروند؛ و جزایر اوکیناوا، میاکو، و یائهیاما[۱۷]، که مشترکاً جزایر ساکیشیما[۱۸] را تشکیل میدهند و با جزایر اوکیناوا استان اوکیناوا را پدید میآورند. استان اوکیناوا حدود ۶۰ جزیرۀ بزرگ دارد و از پرجمعیتترین نواحی جهان است. این جزایر، که در ابتدا کشور مستقلی را تشکیل میدادند، از ۱۳۷۲م تحت سلطۀ چین بودند تا این که ژاپن در ۱۶۰۹ آنها را اشغال کرد. در ۱۸۶۸، دولت ژاپن کنترل این جزایر را در دست گرفت و پرداخت باج به چین در ۱۸۷۵ قطع شد. چین سرانجام ادعای مالکیت خود را نسبت به این جزایر در ۱۸۹۵ پس گرفت. در ۱۹۴۵، در دوران جنگ جهانی دوم، جزایر مزبور به اشغال امریکا درآمدند. پس از شکست ژاپن در ۱۹۴۵، امریکا تمام مجمعالجزایر را اشغال کرد. این جزایر، همانند ساحل سرزمین اصلی ژاپن، در معرض امواج سهمگین اقیانوس، سونامی[۱۹] قرار دارند؛ یکی از این آبلرزهها، به ارتفاع دوازده متر، در ۱۷۷۱ با نزدیکشدن به ساحل حدود ۱۲هزار قربانی گرفت.