بدر، احمد (۱۲۸۷ق ـ۱۳۰۹ش): تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بَدِر، احمد ( | بَدِر، احمد (رشت ۱۲۸۷ ـ تهران ۱۳49ق)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|لقب=نصیرالدوله | |لقب=نصیرالدوله | ||
|زادروز=رشت ۱۲۸۷ق | |زادروز=رشت ۱۲۸۷ق | ||
|تاریخ مرگ=۱۳۰۹ش | |تاریخ مرگ= تهران ۱۳49ق (۱۳۰۹ش) | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =تاریخ ایران | |گروه مقاله =تاریخ ایران | ||
|دوره = | |دوره =قاجار و پهلوی | ||
|فعالیت های مهم = | |فعالیت های مهم = | ||
|رشته = | |رشته = | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>(ملقب به نصیرالدوله) از رجال دورۀ | }}<p>(نیز با نام: میرزا احمد خان نصیرالدوله یگانه، ملقب به نصیرالدوله) از رجال دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] و دولتمرد عصر [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]]، پسر میرزا عبدالوهاب خان آصفالدوله شیرازی. او از پیشگامان آموزش و پرورش مدرن در ایران بود. زبان و ادبیات فارسی و عربی را آموخت و شیوۀ نگارش و خوشنویسی را فراگرفت و به زبان فرانسه نیز مسلط شد. ابتدا پدرش "نصیرالدوله" لقب داشت و پس از آنکه در ۱۳۰۱ق ملقب به "آصفالدوله" شد، همان موقع از طرف [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین شاه]] لقب نصیرالدوله به میرزا احمد خان رسید. در سمتهای دولتی منشأ خدماتی گردید. در زمان ناصرالدین شاه بهعنوان منشی دربار برگزیده شد و پس از قتل شاه قاجار، در ۱۳۰۵ق وارد وزارت خارجه شد. پس از مأموریت میرزا جواد خان سعدالدوله، او مدت چهار سال وزیر مختار ایران در بلژیک بود و تا انقلاب [[مشروطه|مشروطه]] در این سمت باقی ماند. </p><p>وی چندین سفر به اروپا رفت و در اواخر ۱۳۳۴ق، مدتی نیز معاون وزارت خارجه در کابینۀ اول [[وثوق ، حسن (تهران ۱۲۵۱ـ قم ۱۳۲۹ش)|حسن وثوق]] (وثوقالدوله) بود؛ به واسطۀ وثوقالدوله که وزیر امور خارجه بود و بستگی با او (نصیرالدوله برادر زن وثوقالدوله بود.) پس از آن، سرپرست وزارت خارجه شد. در کابینهٔ دوم وثوقالدوله نیز او وزارت معارف و علوم را عهدهدار شد (۱۳۳۶ق). میرزا احمد خان مدتی نیز رئیس دیوان عالی کشور بود. پس از سقوط دولت وثوقالدوله، او مدتی به اروپا رفت و در ۱۳۰۴ش به ایران بازگشت. پس از روی کار آمدن [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضا شاه]]، او در انتخابات دورۀ ششم مجلس شورای ملی، نمایندۀ مردم سیرجان شد (۱۳۰۵ش)، اما پیش از افتتاح مجلس، حسن مستوفیالممالک او را به وزارت معارف برگزید. </p><p>میرزا احمد خان در 62 سالگی بر اثر سکته (همچون پدرش) درگذشت و در صحن عبدالعظیم به خاک سپرده شد. </p><p>نصیرالدوله مردی ادیب و کتابدوست و مشوق علم و هنر بود و برای توسعۀ مدارس عدهای از دانش آموزان را به اروپا روانه کرد. مدارس دارالمعلمین (۹۸ـ۱۲۹۷ش) و دارالمعلمات تهران (۹۹ـ۱۲۹۷ش) از تأسیسات دورۀ اوست. </p><p></p> | ||
<p> </p><p> </p> | |||
<br><!--12145700--> | <br><!--12145700--> | ||
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | [[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۵
بَدِر، احمد (رشت ۱۲۸۷ ـ تهران ۱۳49ق)
| احمد بدر | |
|---|---|
| زادروز |
رشت ۱۲۸۷ق |
| درگذشت | تهران ۱۳49ق (۱۳۰۹ش) |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| لقب | نصیرالدوله |
| دوره | قاجار و پهلوی |
| سمت | وزیر مختار ایران در بلژیک (۱۳۰۵ق)، وزیر معارف و علوم (۱۳۳۶ق)، نماینده مجلس شورای ملی(۱۳۰۵ش) |
| آثار | مدارس دوره او: دارالمعلمین (۹۸ـ۱۲۹۷ش ) و دارالمعلمات تهران (۹۹ـ۱۲۹۷ش ) |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
(نیز با نام: میرزا احمد خان نصیرالدوله یگانه، ملقب به نصیرالدوله) از رجال دورۀ قاجار و دولتمرد عصر پهلوی، پسر میرزا عبدالوهاب خان آصفالدوله شیرازی. او از پیشگامان آموزش و پرورش مدرن در ایران بود. زبان و ادبیات فارسی و عربی را آموخت و شیوۀ نگارش و خوشنویسی را فراگرفت و به زبان فرانسه نیز مسلط شد. ابتدا پدرش "نصیرالدوله" لقب داشت و پس از آنکه در ۱۳۰۱ق ملقب به "آصفالدوله" شد، همان موقع از طرف ناصرالدین شاه لقب نصیرالدوله به میرزا احمد خان رسید. در سمتهای دولتی منشأ خدماتی گردید. در زمان ناصرالدین شاه بهعنوان منشی دربار برگزیده شد و پس از قتل شاه قاجار، در ۱۳۰۵ق وارد وزارت خارجه شد. پس از مأموریت میرزا جواد خان سعدالدوله، او مدت چهار سال وزیر مختار ایران در بلژیک بود و تا انقلاب مشروطه در این سمت باقی ماند.
وی چندین سفر به اروپا رفت و در اواخر ۱۳۳۴ق، مدتی نیز معاون وزارت خارجه در کابینۀ اول حسن وثوق (وثوقالدوله) بود؛ به واسطۀ وثوقالدوله که وزیر امور خارجه بود و بستگی با او (نصیرالدوله برادر زن وثوقالدوله بود.) پس از آن، سرپرست وزارت خارجه شد. در کابینهٔ دوم وثوقالدوله نیز او وزارت معارف و علوم را عهدهدار شد (۱۳۳۶ق). میرزا احمد خان مدتی نیز رئیس دیوان عالی کشور بود. پس از سقوط دولت وثوقالدوله، او مدتی به اروپا رفت و در ۱۳۰۴ش به ایران بازگشت. پس از روی کار آمدن رضا شاه، او در انتخابات دورۀ ششم مجلس شورای ملی، نمایندۀ مردم سیرجان شد (۱۳۰۵ش)، اما پیش از افتتاح مجلس، حسن مستوفیالممالک او را به وزارت معارف برگزید.
میرزا احمد خان در 62 سالگی بر اثر سکته (همچون پدرش) درگذشت و در صحن عبدالعظیم به خاک سپرده شد.
نصیرالدوله مردی ادیب و کتابدوست و مشوق علم و هنر بود و برای توسعۀ مدارس عدهای از دانش آموزان را به اروپا روانه کرد. مدارس دارالمعلمین (۹۸ـ۱۲۹۷ش) و دارالمعلمات تهران (۹۹ـ۱۲۹۷ش) از تأسیسات دورۀ اوست.