بار، کای (۱۸۹۶ـ۱۹۷۰): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بار، کای (۱۸۹۶ـ۱۹۷۰)(Bar, Kaj)<br> | بار، کای (۱۸۹۶ـ۱۹۷۰) (Bar, Kaj)<br> | ||
<p>خاورشناس دانمارکی. در رشتۀ مهندسی مکانیک درس خواند. برای فهم متون کهن ریاضی، زبان‌های یونانی و لاتین را نیز آموخت و از این طریق به زبان‌شناسی و مطالعات ایرانی روی آورد. در ۱۹۲۵ تحصیل در رشتۀ زبان‌شناسی را به‌پایان رساند. مدتی نزد آندرآس و کریستنسن فقه‌اللغه خواند. استادیار زبان‌شناسی کلاسیک در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۳۵) و استاد کرسی ایران‌شناسی در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۴۵ـ۱۹۶۷) بود و پس از بازنشستگی (۱۹۶۷) نیز برخی از لهجه‌های قدیمی ایتالیایی و زبان لیتوانیایی را در دانشگاه کپنهاگ تدریس می‌کرد. رئیس مؤسسۀ ایران‌شناسی و عضو پژوهشگاه پادشاهی دانمارک و نیز رئیس انجمن بین‌المللی خاورشناسان بوده است. با زبان‌های اوستایی، | <p>خاورشناس دانمارکی. در رشتۀ مهندسی مکانیک درس خواند. برای فهم متون کهن ریاضی، زبان‌های یونانی و لاتین را نیز آموخت و از این طریق به زبان‌شناسی و مطالعات ایرانی روی آورد. در ۱۹۲۵ تحصیل در رشتۀ زبان‌شناسی را به‌پایان رساند. مدتی نزد آندرآس و [[کریستنسن، آرتور (۱۸۷۵ـ۱۹۴۵)|کریستنسن]] فقه‌اللغه خواند. استادیار زبان‌شناسی کلاسیک در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۳۵) و استاد کرسی ایران‌شناسی در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۴۵ـ۱۹۶۷) بود و پس از بازنشستگی (۱۹۶۷) نیز برخی از لهجه‌های قدیمی ایتالیایی و زبان لیتوانیایی را در دانشگاه کپنهاگ تدریس می‌کرد. رئیس مؤسسۀ ایران‌شناسی و عضو پژوهشگاه پادشاهی دانمارک و نیز رئیس انجمن بین‌المللی خاورشناسان بوده است. با زبان‌های اوستایی، فارسی باستان، ختنی، خوارزمی، پهلوی، [[فارسی میانه، زبان و آثار|فارسی میانه]]، [[سانسکریت]]، پالی، [[عربی، زبان|عربی]]، [[عبری، زبان|عبری]]، [[لاتینی]]، [[یونانی]] و نیز لهجه‌های گوناگون این زبان‌ها آشنا بود. تحقیقات فراوانی در زمینۀ آیین زردشت، زبان‌های کردی، بلوچی، پشتو و آسی انجام داده است. </p> | ||
<p>از آثارش: ''فهرست دست‌نوشته‌های اوستایی و پهلوی کتابخانۀ دانشگاه هافنین'' (کپنهاگ، ۱۹۳۷) همکاری در تألیف ''یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران'' (برلین، ۱۹۳۹) ''مقدمه‌ای بر دستور زبان گویش‌های کولیان'' (کپنهاگ، ۱۹۴۵) ''شرق و غر''ب (۱۹۴۵) ''اوستا''، به زبان دانمارکی (کپنهاگ، ۱۹۵۴) ''دربارۀ هزار و یک شب'' (۱۹۶۱) ''دستور زبان لاتینی'' (به زبان دانمارکی).</p> | |||
<br><!--12025500--> | <br><!--12025500--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | [[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۹
بار، کای (۱۸۹۶ـ۱۹۷۰) (Bar, Kaj)
خاورشناس دانمارکی. در رشتۀ مهندسی مکانیک درس خواند. برای فهم متون کهن ریاضی، زبان‌های یونانی و لاتین را نیز آموخت و از این طریق به زبان‌شناسی و مطالعات ایرانی روی آورد. در ۱۹۲۵ تحصیل در رشتۀ زبان‌شناسی را به‌پایان رساند. مدتی نزد آندرآس و کریستنسن فقه‌اللغه خواند. استادیار زبان‌شناسی کلاسیک در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۳۵) و استاد کرسی ایران‌شناسی در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۴۵ـ۱۹۶۷) بود و پس از بازنشستگی (۱۹۶۷) نیز برخی از لهجه‌های قدیمی ایتالیایی و زبان لیتوانیایی را در دانشگاه کپنهاگ تدریس می‌کرد. رئیس مؤسسۀ ایران‌شناسی و عضو پژوهشگاه پادشاهی دانمارک و نیز رئیس انجمن بین‌المللی خاورشناسان بوده است. با زبان‌های اوستایی، فارسی باستان، ختنی، خوارزمی، پهلوی، فارسی میانه، سانسکریت، پالی، عربی، عبری، لاتینی، یونانی و نیز لهجه‌های گوناگون این زبان‌ها آشنا بود. تحقیقات فراوانی در زمینۀ آیین زردشت، زبان‌های کردی، بلوچی، پشتو و آسی انجام داده است.
از آثارش: فهرست دست‌نوشته‌های اوستایی و پهلوی کتابخانۀ دانشگاه هافنین (کپنهاگ، ۱۹۳۷) همکاری در تألیف یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران (برلین، ۱۹۳۹) مقدمه‌ای بر دستور زبان گویش‌های کولیان (کپنهاگ، ۱۹۴۵) شرق و غرب (۱۹۴۵) اوستا، به زبان دانمارکی (کپنهاگ، ۱۹۵۴) دربارۀ هزار و یک شب (۱۹۶۱) دستور زبان لاتینی (به زبان دانمارکی).