آرمادای اسپانیا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


آرمادای اسپانیا (Spanish Armada)<br/> [[File:10095100.jpg|thumb|آرماداي اسپانيا]](آرمادا؛ واژه‌ای اسپانیایی به‌معنای ناوگان مسلح) ناوگانی که فیلیپ دوم<ref>Philip II</ref>پادشاه اسپانیا در ۱۵۸۸ برای حمله به انگلستان فرستاد. این ناوگان ۱۳۰ کشتی داشت و از لیسبون حرکت کرد و در دریای مانش به جنگ‌وگریز با ناوگان انگلستان پرداخت، که شامل ۱۹۷ کشتی کوچک تحت فرماندهی هوارد آو افینگم<ref>Howard of Effingham</ref>&nbsp;و فرانسیس دِریک<ref>Francis Drake</ref>&nbsp;بود. اگرچه اسپانیایی‌ها براثر حملۀ انگلیسی‌ها فقط سه کشتی خود را ازدست دادند، آرمادا در کاله<ref>Calais</ref>&nbsp;لنگر انداخت. اما دوکِ پارما<ref>Duke of Parma</ref>، فرماندۀ ارتش اسپانیا، که قرار بود با ۳۰هزار سرباز تحت فرمان خود سوار کشتی‌های آرمادا شود، مایل نبود پیش از شکست ناوگان انگلستان سوار کشتی شود. انگلیسی‌ها با آتش‌زدن برخی از کشتی‌های خود و فرستادن آن‌ها به میان کشتی‌های اسپانیایی، آرمادا را روانۀ دریا کردند و درپی آن در سواحل گراولین<ref>Gravelines</ref>&nbsp;بین دو طرف نبرد در گرفت، که در جریان آن اسپانیایی‌ها فقط چهار کشتی از دست دادند. بقیۀ کشتی‌های آرمادا به‌سوی سواحل شمال اسکاتلند و غرب ایرلند گریختند و حدود ۵۵ کشتی در راه براثر طوفان و برخورد با صخره‌ها از بین رفتند و فقط حدود نیمی از آن‌ها به اسپانیا بازگشت. اسپانیایی‌ها ناوگان خود را با شتاب تهیه و تدارک دیده و بازرگانان فاسد اسپانیایی برای آن‌ها سلاح‌های نامناسب و تجهیزات نامرغوب فراهم کرده بودند. دوکِ مدینا سیدونیا<ref>Duke of Medina Sidonia</ref>، فرماندۀ ناوگان، تجربۀ جنگ دریایی نداشت و ناوگان نیز مجموعه‌ای از انواع کشتی‌های جنگی، کشتی‌های بازرگانی مسلّح، و کشتی‌های کوتاه پارویی بود. کشتی‌های انگلیسی درازتر و باریک‌تر بودند و درنتیجه، در مقایسه با کشتی‌های اسپانیایی، قابلیت تحرّک بیشتری داشتند. همچنین مجهّز به توپ‌های بهتری بودند، اگرچه مهمّات ضروری برای واردآوردن صدمات اساسی در نبرد را نداشتند. اما آنچه باعث شکست آرمادای اسپانیا شد شرایط آب و هوایی منطقه بود.
آرمادای اسپانیا (Spanish Armada)<br/> [[File:10095100.jpg|thumb|آرمادای اسپانیا]](آرمادا؛ واژه‌ای اسپانیایی به‌معنای ناوگان مسلح) ناوگانی که [[فیلیپ دوم (۱۵۲۷ـ۱۵۹۸)|فیلیپ دوم]]<ref>Philip II</ref> پادشاه [[اسپانیا]] در ۱۵۸۸م برای حمله به [[انگلستان]] فرستاد. این ناوگان ۱۳۰ کشتی داشت و از [[لیسبون]] حرکت کرد و در [[مانش، دریای|دریای مانش]] به جنگ‌وگریز با ناوگان انگلستان پرداخت، که شامل ۱۹۷ کشتی کوچک تحت فرماندهی هوارد آو افینگم<ref>Howard of Effingham</ref> و [[دریک، سر فرانسیس (ح ۱۵۴۳ـ۱۵۹۶)|فرانسیس دِریک]]<ref>Francis Drake</ref> بود. اگرچه اسپانیایی‌ها بر اثر حملۀ انگلیسی‌ها فقط سه کشتی خود را ازدست دادند، آرمادا در [[کاله]]<ref>Calais</ref> لنگر انداخت. اما دوکِ پارما<ref>Duke of Parma</ref>، فرماندۀ ارتش اسپانیا، که قرار بود با ۳۰هزار سرباز تحت فرمان خود سوار کشتی‌های آرمادا شود، مایل نبود پیش از شکست ناوگان انگلستان سوار کشتی شود. انگلیسی‌ها با آتش‌زدن برخی از کشتی‌های خود و فرستادن آن‌ها به میان کشتی‌های اسپانیایی، آرمادا را روانۀ دریا کردند و درپی آن در سواحل گراولین<ref>Gravelines</ref> بین دو طرف نبرد در گرفت، که در جریان آن اسپانیایی‌ها فقط چهار کشتی از دست دادند. بقیۀ کشتی‌های آرمادا به‌سوی سواحل شمال [[اسکاتلند]] و غرب [[ایرلند]] گریختند و حدود ۵۵ کشتی در راه بر اثر طوفان و برخورد با صخره‌ها از بین رفتند و فقط حدود نیمی از آن‌ها به اسپانیا بازگشت. اسپانیایی‌ها ناوگان خود را با شتاب تهیه و تدارک دیده و بازرگانان فاسد اسپانیایی برای آن‌ها سلاح‌های نامناسب و تجهیزات نامرغوب فراهم کرده بودند. دوکِ مدینا سیدونیا<ref>Duke of Medina Sidonia</ref>، فرماندۀ ناوگان، تجربۀ جنگ دریایی نداشت و ناوگان نیز مجموعه‌ای از انواع کشتی‌های جنگی، کشتی‌های بازرگانی مسلح، و کشتی‌های کوتاه پارویی بود. کشتی‌های انگلیسی درازتر و باریک‌تر بودند و درنتیجه، در مقایسه با کشتی‌های اسپانیایی، قابلیت تحرک بیشتری داشتند. همچنین مجهز به توپ‌های بهتری بودند، اگرچه مهمات ضروری برای واردآوردن صدمات اساسی در نبرد را نداشتند. اما آنچه باعث شکست آرمادای اسپانیا شد شرایط آب و هوایی منطقه بود.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۴۳

آرمادای اسپانیا (Spanish Armada)

آرمادای اسپانیا

(آرمادا؛ واژه‌ای اسپانیایی به‌معنای ناوگان مسلح) ناوگانی که فیلیپ دوم[۱] پادشاه اسپانیا در ۱۵۸۸م برای حمله به انگلستان فرستاد. این ناوگان ۱۳۰ کشتی داشت و از لیسبون حرکت کرد و در دریای مانش به جنگ‌وگریز با ناوگان انگلستان پرداخت، که شامل ۱۹۷ کشتی کوچک تحت فرماندهی هوارد آو افینگم[۲] و فرانسیس دِریک[۳] بود. اگرچه اسپانیایی‌ها بر اثر حملۀ انگلیسی‌ها فقط سه کشتی خود را ازدست دادند، آرمادا در کاله[۴] لنگر انداخت. اما دوکِ پارما[۵]، فرماندۀ ارتش اسپانیا، که قرار بود با ۳۰هزار سرباز تحت فرمان خود سوار کشتی‌های آرمادا شود، مایل نبود پیش از شکست ناوگان انگلستان سوار کشتی شود. انگلیسی‌ها با آتش‌زدن برخی از کشتی‌های خود و فرستادن آن‌ها به میان کشتی‌های اسپانیایی، آرمادا را روانۀ دریا کردند و درپی آن در سواحل گراولین[۶] بین دو طرف نبرد در گرفت، که در جریان آن اسپانیایی‌ها فقط چهار کشتی از دست دادند. بقیۀ کشتی‌های آرمادا به‌سوی سواحل شمال اسکاتلند و غرب ایرلند گریختند و حدود ۵۵ کشتی در راه بر اثر طوفان و برخورد با صخره‌ها از بین رفتند و فقط حدود نیمی از آن‌ها به اسپانیا بازگشت. اسپانیایی‌ها ناوگان خود را با شتاب تهیه و تدارک دیده و بازرگانان فاسد اسپانیایی برای آن‌ها سلاح‌های نامناسب و تجهیزات نامرغوب فراهم کرده بودند. دوکِ مدینا سیدونیا[۷]، فرماندۀ ناوگان، تجربۀ جنگ دریایی نداشت و ناوگان نیز مجموعه‌ای از انواع کشتی‌های جنگی، کشتی‌های بازرگانی مسلح، و کشتی‌های کوتاه پارویی بود. کشتی‌های انگلیسی درازتر و باریک‌تر بودند و درنتیجه، در مقایسه با کشتی‌های اسپانیایی، قابلیت تحرک بیشتری داشتند. همچنین مجهز به توپ‌های بهتری بودند، اگرچه مهمات ضروری برای واردآوردن صدمات اساسی در نبرد را نداشتند. اما آنچه باعث شکست آرمادای اسپانیا شد شرایط آب و هوایی منطقه بود.

 


  1. Philip II
  2. Howard of Effingham
  3. Francis Drake
  4. Calais
  5. Duke of Parma
  6. Gravelines
  7. Duke of Medina Sidonia