منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وین ۱۳۹۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها

پرویز منصوری;
زادروز	همدان ۱۳۰۳ش;
درگذشت	وین ۱۳۹۰ش
محل زندگی	اتریش
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	دوره آهنگ سازی و نوازندگی سازهای کوبه ای در آکادمی موسیقی وین
شغل و تخصص اصلی	منتقد و پژوهشگر موسیقی
آثار	باله عشق و زورق، سه مد ایرانی برای فلوت و پیانو
گروه مقاله	موسیقی
جوایز و افتخارات	برنده جایزه کتاب سال (۱۳۷۱)

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۷

منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وين ۱۳۹۰ش)

منتقد و پژوهشگر موسیقی ایران. از جوانی نزد روبیک گریگوریان به فراگیری ویولن پرداخت و سپس در هنرستان عالی موسیقی نزد حسین ناصحی آهنگ‌سازی را آموخت. در ۱۳۳۶ش راهی اتریش شد و دورۀ آهنگ‌سازی و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در آکادمی موسیقی وین به‌پایان رساند. پس از بازگشت به ایران، از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ش سردبیری مجلۀ موسیقی را برعهده داشت و در هنرستان و دانشکدۀ هنرهای زیبا نیز تدریس می‌کرد. در ۱۳۵۶ برای تدریس تئوری موسیقی و هارمونی (هماهنگی) به مدرسۀ آواز تالار رودکی دعوت شد و از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ش به تدریس در کانون موسیقی چنگ پرداخت. منصوری از ۱۳۶۷ در اتریش اقامت دارد. ازجمله آثار اوست: بالۀ عشق و زورق، سه مُد ایرانی برای فلوت و پیانو، و کتاب‌های تئوری بنیادی موسیقی (کتاب سال ایران در ۱۳۷۱)، سازشناسی، و نیز ترجمۀ کتاب‌های آموزش هارمونی، اصول سازبندی ارکستر، چگونه از موسیقی لذت ببریم، همچنین مقاله‌هایی در مجلۀ موسیقی، و مجلۀ موزیک ایران.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 منصوری، پرویز (همدان ۱۳۰۳ـ وين ۱۳۹۰ش)<br>
-[[پرونده: 38435300.jpg | بندانگشتی|منصوري، پرويز]]
 {{جعبه زندگینامه
 |عنوان = پرویز منصوری
@@ خط ۲۹: / خط ۲۸: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}منتقد و پژوهشگر موسیقی ایران. از جوانی نزد روبیک گریگوریان به فراگیری ویولن پرداخت و سپس در هنرستان عالی موسیقی نزد حسین ناصحی آهنگ‌سازی را آموخت. در ۱۳۳۶ش راهی اتریش شد و دورۀ آهنگ‌سازی و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در آکادمی موسیقی وین به‌پایان رساند. پس از بازگشت به ایران، از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ش سردبیری ''مجلۀ موسیقی'' را برعهده داشت و در هنرستان و دانشکدۀ هنرهای زیبا نیز تدریس می‌کرد. در ۱۳۵۶ برای تدریس تئوری موسیقی و هارمونی (هماهنگی) به مدرسۀ آواز تالار رودکی دعوت شد و از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ش به تدریس در کانون موسیقی چنگ پرداخت. منصوری از ۱۳۶۷ در اتریش اقامت دارد. ازجمله آثار اوست: ''بالۀ عشق و زورق''، ''سه مُد ایرانی'' برای فلوت و پیانو، و کتاب‌های ''تئوری بنیادی موسیقی'' (کتاب سال ایران در ۱۳۷۱)، ''سازشناسی''، و نیز ترجمۀ کتاب‌های ''آموزش هارمونی''، ''اصول سازبندی ارکستر''، ''چگونه از موسیقی لذت ببریم''، همچنین مقاله‌هایی در ''مجلۀ موسیقی''، و ''مجلۀ موزیک ایران''.
+}}
+[[پرونده:Parviz-mansouri.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|پرویز منصوری]]
+[[پرونده:منصوری.jpg|بندانگشتی|پرویز منصوری]]
+منتقد و پژوهشگر موسیقی ایران. از جوانی نزد [[گریگوریان، روبیک (تفلیس ۱۲۹۴ـ بوستون ۱۳۶۹ش)|روبیک گریگوریان]] به فراگیری [[ویولن]] پرداخت و سپس در [[هنرستان عالی موسیقی]] نزد [[ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان جا ۱۳۵۶ش)|حسین ناصحی]] آهنگ‌سازی را آموخت. در ۱۳۳۶ش راهی [[اتریش]] شد و دورۀ آهنگ‌سازی و نوازندگی سازهای کوبه‌ای را در آکادمی موسیقی وین به‌پایان رساند. پس از بازگشت به ایران، از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ش سردبیری ''مجلۀ موسیقی'' را برعهده داشت و در هنرستان و [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا]] نیز تدریس می‌کرد. در ۱۳۵۶ برای تدریس تئوری موسیقی و هارمونی (هماهنگی) به مدرسۀ آواز [[تالار رودکی]] دعوت شد و از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ش به تدریس در کانون موسیقی چنگ پرداخت. منصوری از ۱۳۶۷ در اتریش اقامت دارد. ازجمله آثار اوست: ''بالۀ عشق و زورق''، ''سه مُد ایرانی'' برای [[فلوت]] و [[پیانو]]، و کتاب‌های ''تئوری بنیادی موسیقی'' (کتاب سال ایران در ۱۳۷۱)، ''سازشناسی''، و نیز ترجمۀ کتاب‌های ''آموزش هارمونی''، ''اصول سازبندی ارکستر''، ''چگونه از موسیقی لذت ببریم''، همچنین مقاله‌هایی در ''مجلۀ موسیقی''، و ''[[مجله موزیک ایران|مجلۀ موزیک ایران]]''.
 <br><!--38435300-->
 [[رده:موسیقی]]
 [[رده:ایران - اشخاص]]