گاتری ، وودی (۱۹۱۲ـ۱۹۶۷): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=وودی گاتری|نام=Woody Guthrie|نام دیگر=|نام اصلی=وودرو ویلسون گاتری|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۱۲م|تاریخ مرگ=۱۹۶۷م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خواننده|شغل و تخصص های دیگر=ترانهسرای موسیقی محلی|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=آواز حماسی «رستوران آلیس»|خویشاوندان سرشناس=آرلو گاتری (فرزند)|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}گاتری، وودی (۱۹۱۲ـ۱۹۶۷)(Guthrie, Woody) | |||
[[File:36002800.jpg|thumb|گاتْري، وودي]] | [[File:36002800.jpg|thumb|گاتْري، وودي]] | ||
[[پرونده:Guthrie, Woody.jpg|بندانگشتی|وودی گاتری]] | |||
(نام اصلی: وودرو ویلسون گاتری<ref>Woodrow Wilson Guthrie | (نام اصلی: وودرو ویلسون گاتری<ref>Woodrow Wilson Guthrie | ||
</ref>) خواننده امریکایی و ترانهسرای موسیقی محلی<ref>folk </ref>. آوازهای معترضانه او با گرایشهای چپیاش بر خوانندگان بسیاری ازجمله بر [[دیلن، باب|باب دیلن]]<ref>Bob Dylan </ref> تأثیر گذاشتند. پسرش آرلو گاتری<ref>Arlo Guthrie</ref> (۱۹۴۷ـ ) نیز از خوانندگان موسیقی محلی است. وودی را بیشتر برای آواز حماسی «رستوران آلیس<ref> ''Alice’s Restaurant''</ref>» در ضدیت با [[جنگ ویتنام]]<ref> Vietnam</ref> میشناسند (که در ۱۹۶۹ [[پن، آرتور (۱۹۲۲)|آرتور پن]]<ref> Arthur Penn</ref> آن را به فیلم درآورد). | |||
</ref>) خواننده امریکایی و | |||
| |
نسخهٔ کنونی تا ۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۳
وودی گاتری Woody Guthrie | |
---|---|
زادروز |
۱۹۱۲م |
درگذشت | ۱۹۶۷م |
ملیت | امریکایی |
شغل و تخصص اصلی | خواننده |
شغل و تخصص های دیگر | ترانهسرای موسیقی محلی |
آثار | آواز حماسی «رستوران آلیس» |
گروه مقاله | موسیقی |
خویشاوندان سرشناس | آرلو گاتری (فرزند) |
گاتری، وودی (۱۹۱۲ـ۱۹۶۷)(Guthrie, Woody)
(نام اصلی: وودرو ویلسون گاتری[۱]) خواننده امریکایی و ترانهسرای موسیقی محلی[۲]. آوازهای معترضانه او با گرایشهای چپیاش بر خوانندگان بسیاری ازجمله بر باب دیلن[۳] تأثیر گذاشتند. پسرش آرلو گاتری[۴] (۱۹۴۷ـ ) نیز از خوانندگان موسیقی محلی است. وودی را بیشتر برای آواز حماسی «رستوران آلیس[۵]» در ضدیت با جنگ ویتنام[۶] میشناسند (که در ۱۹۶۹ آرتور پن[۷] آن را به فیلم درآورد).