ویل، کورت یولیان (۱۹۰۰ـ۱۹۵۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=کورت یولیان وِیل|نام=Kurt Julian Weill|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۰۰م|تاریخ مرگ=۱۹۵۰م|دوره زندگی=|ملیت=آلمانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=اپرای سه‌پولی (۱۹۲۸)، ظهور و سقوطِ شهر ماهاگونی (۱۹۲۹)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
وِیل، کورت یولیان (۱۹۰۰ـ۱۹۵۰) | |||
(Weill, Kurt Julian) | |||
</ref> (۱۹۲۸) و ''ظهور و سقوطِ شهر ماهاگونی''<ref>''Aufstieg and Fall der Stadt Mahagonny/The Rise and Fall of the City of Mahagonny ''</ref> (۱۹۲۹) با برتولت برشت<ref>Bertolt Brecht </ref> همکاری داشت، که هر دوی این آثار از فساد اجتماعی انتقاد می‌کردند (''ماهاگونی''، که هجو ارزش‌های امریکایی بود، در نخستین شب اجرای خود در لایپزیگ<ref>Leipzig </ref> آشوبی به‌پا کرد). کوشید با استفاده از موضوع‌های زمان خود و با ساده‌ترین ابزارهای موسیقایی، شکل نوینی از موسیقی تئاتر<ref>music theatre </ref> را پدید آورد. در ۱۹۳۵ با استقرار در امریکا، تعدادی از موفق‌ترین نمایش‌های برادوی<ref>Broadway </ref> را آهنگ‌سازی کرد، از‌جمله موزیکال ضد جنگ ''جانی جانسون''<ref>''Johnny Johnson ''</ref> (۱۹۳۶)، | [[File:40149600.jpg|thumb|کورت یولیان ویل]] | ||
آهنگ‌ساز آلمانی، که از ۱۹۴۳ شهروند [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] شد. موسیقی مجلسی و ارکستری می‌ساخت و در ساخت اپراهایی همچون ''اپرای سه‌پولی''<ref>''Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera'' | |||
</ref> (۱۹۲۸) و ''ظهور و سقوطِ شهر ماهاگونی''<ref>''Aufstieg and Fall der Stadt Mahagonny/The Rise and Fall of the City of Mahagonny ''</ref> (۱۹۲۹) با [[برتولت برشت]]<ref>Bertolt Brecht </ref> همکاری داشت، که هر دوی این آثار از فساد اجتماعی انتقاد می‌کردند (''ماهاگونی''، که هجو ارزش‌های امریکایی بود، در نخستین شب اجرای خود در [[لایپزیگ]]<ref>Leipzig </ref> آشوبی به‌پا کرد). کوشید با استفاده از موضوع‌های زمان خود و با ساده‌ترین ابزارهای موسیقایی، شکل نوینی از موسیقی تئاتر<ref>music theatre </ref> را پدید آورد. در ۱۹۳۵ با استقرار در امریکا، تعدادی از موفق‌ترین نمایش‌های برادوی<ref>Broadway </ref> را آهنگ‌سازی کرد، از‌جمله موزیکال ضد جنگ ''جانی جانسون''<ref>''Johnny Johnson ''</ref> (۱۹۳۶)، ''تعطیلات نیکربوکر''<ref>''Knickerbocker Holiday ''</ref> (۱۹۳۸، شامل قطعۀ معروف «ترانۀ سپتامبر<ref>''September Song ''</ref>»)، و ''صحنۀ خیابان''<ref>''Street Scene''</ref> (۱۹۴۷)، بر‌مبنای نمایش‌نامه‌ای از اِلمر رایس<ref> Elmer Rice </ref> که در دوران رکود اقتصادی امریکا اتفاق می‌افتد. نمایش موزیکال ''زندگی عشقی''<ref>''Love Life''</ref> (۱۹۴۸)، با اشعاری از آلن جِی لرنر<ref> Alan Jay Lerner</ref>، نمونۀ یک زوج امریکایی را در دورۀ ۱۵۰ ساله از تاریخ امریکا نشان می‌دهد، و به بیان آمیزۀ ویل از شگفت‌زدگی و دل‌زدگی دربرابر «رویای امریکایی» می‌پردازد. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۸
| کورت یولیان وِیل Kurt Julian Weill | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۰م |
| درگذشت | ۱۹۵۰م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| آثار | اپرای سه‌پولی (۱۹۲۸)، ظهور و سقوطِ شهر ماهاگونی (۱۹۲۹) |
| گروه مقاله | موسیقی |
وِیل، کورت یولیان (۱۹۰۰ـ۱۹۵۰)
(Weill, Kurt Julian)
آهنگ‌ساز آلمانی، که از ۱۹۴۳ شهروند امریکا شد. موسیقی مجلسی و ارکستری می‌ساخت و در ساخت اپراهایی همچون اپرای سه‌پولی[۱] (۱۹۲۸) و ظهور و سقوطِ شهر ماهاگونی[۲] (۱۹۲۹) با برتولت برشت[۳] همکاری داشت، که هر دوی این آثار از فساد اجتماعی انتقاد می‌کردند (ماهاگونی، که هجو ارزش‌های امریکایی بود، در نخستین شب اجرای خود در لایپزیگ[۴] آشوبی به‌پا کرد). کوشید با استفاده از موضوع‌های زمان خود و با ساده‌ترین ابزارهای موسیقایی، شکل نوینی از موسیقی تئاتر[۵] را پدید آورد. در ۱۹۳۵ با استقرار در امریکا، تعدادی از موفق‌ترین نمایش‌های برادوی[۶] را آهنگ‌سازی کرد، از‌جمله موزیکال ضد جنگ جانی جانسون[۷] (۱۹۳۶)، تعطیلات نیکربوکر[۸] (۱۹۳۸، شامل قطعۀ معروف «ترانۀ سپتامبر[۹]»)، و صحنۀ خیابان[۱۰] (۱۹۴۷)، بر‌مبنای نمایش‌نامه‌ای از اِلمر رایس[۱۱] که در دوران رکود اقتصادی امریکا اتفاق می‌افتد. نمایش موزیکال زندگی عشقی[۱۲] (۱۹۴۸)، با اشعاری از آلن جِی لرنر[۱۳]، نمونۀ یک زوج امریکایی را در دورۀ ۱۵۰ ساله از تاریخ امریکا نشان می‌دهد، و به بیان آمیزۀ ویل از شگفت‌زدگی و دل‌زدگی دربرابر «رویای امریکایی» می‌پردازد.