نقاشی تاریخی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:39137100-2.jpg|بندانگشتی|مرگ ژنرال وولف، اثر بنجامین وست]] | |||
نقّاشی تاریخی (history painting) | نقّاشی تاریخی (history painting) | ||
گونه‌ای از نقاشی، که تصویری است از صحنه‌های برگرفته از منابع یونانی ـ رومی<ref>classical</ref>، [[اساطیر]]<ref>mythology </ref>، کتاب مقدس<ref>Bible </ref> و آثار ماندگار ادبی، همچون ''[[کمدی الهی]]''<ref>''Divine Comedy''</ref> اثر [[روستی، دانته گابریل (۱۸۲۸ـ۱۸۸۲)|دانته]]<ref>Dante </ref>. در دوران رنسانس آغازین<ref>early Renaissance </ref>، از زمانی‌‌که آلبرتی<ref>Alberti </ref> نخستین‌بار نقاشی تاریخی را مستند و مکتوب ساخت، تا افول سنّت آکادمیک<ref>academic </ref> در قرن ۱۹م، متعالی‌ترین نوع نقاشی به‌شمار می‌آمد، و هدفش عرضۀ درون‌مایه‌ها و دیدگاه‌های اصیل بود؛ همچون تابلوی ''سوگند هُراتیوس‌ها''<ref>''The Oath of the Horatii''</ref> (۱۷۸۴م؛ [[لوور]]<ref>Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]]) اثر [[سیکییروس، داوید آلفارو (۱۸۹۶ـ۱۹۷۴)|داوید]]<ref>David </ref>، و ''مرگ ژنرال وولف''<ref>''The Death of General Wolfe''</ref> (۱۷۷۰م؛ نگارخانۀ ملی کانادا<ref>National Gallery of Canada | |||
</ref>، [[اوتاوا]]<ref>Ottawa </ref>) اثر [[وست، بنجامین (۱۷۳۸ـ۱۸۲۰)|بنجامین وست]]<ref>Benjamin West </ref>، که از اولین آثاری است که صحنه‌ای از تاریخ معاصر را تصویر می‌کند. در قرن ۱۵م، آلبرتی نقاشی تاریخی را اثری خواند که دربرگیرندۀ بیش از یک پیکره باشد؛ ولی در قرن ۱۷م، این اصطلاح به توصیف صحنه‌های روزگاران گذشته و آثار ملهم از اساطیر، شعر، ادب، و دین اختصاص یافت. در قرن ۱۸م، [[رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲)|رینولدز]]<ref>Reynolds </ref> اظهار کرد که «نقاش تاریخ‌نگار، انسان در وجه کلی را نقاشی می‌کند، و نقاش تک‌چهره‌ساز انسان در وجه جزئی (یا انسان خاص<ref>particular man</ref>) را، و درنتیجه مدل او، مدلی ناقص است». | |||
گونه‌ای از نقاشی، که تصویری است از صحنه‌های برگرفته از منابع یونانی ـ رومی<ref>classical</ref>، اساطیر<ref>mythology </ref>، کتاب مقدس<ref>Bible </ref> و آثار ماندگار ادبی، همچون ''کمدی الهی''<ref>''Divine Comedy''</ref> اثر دانته<ref>Dante </ref>. در دوران رنسانس آغازین<ref>early Renaissance </ref>، از زمانی‌‌که آلبرتی<ref>Alberti </ref> نخستین‌بار نقاشی تاریخی را مستند و مکتوب ساخت، تا افول سنّت آکادمیک<ref>academic </ref> در قرن | |||
</ref>، اوتاوا<ref>Ottawa </ref>) اثر بنجامین وست<ref>Benjamin West </ref>، که از اولین آثاری است که صحنه‌ای از تاریخ معاصر را تصویر می‌کند. در قرن ۱۵م، آلبرتی نقاشی تاریخی را اثری خواند که دربرگیرندۀ بیش از یک پیکره باشد؛ ولی در قرن | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۹
نقّاشی تاریخی (history painting)
گونه‌ای از نقاشی، که تصویری است از صحنه‌های برگرفته از منابع یونانی ـ رومی[۱]، اساطیر[۲]، کتاب مقدس[۳] و آثار ماندگار ادبی، همچون کمدی الهی[۴] اثر دانته[۵]. در دوران رنسانس آغازین[۶]، از زمانی‌‌که آلبرتی[۷] نخستین‌بار نقاشی تاریخی را مستند و مکتوب ساخت، تا افول سنّت آکادمیک[۸] در قرن ۱۹م، متعالی‌ترین نوع نقاشی به‌شمار می‌آمد، و هدفش عرضۀ درون‌مایه‌ها و دیدگاه‌های اصیل بود؛ همچون تابلوی سوگند هُراتیوس‌ها[۹] (۱۷۸۴م؛ لوور[۱۰]، پاریس) اثر داوید[۱۱]، و مرگ ژنرال وولف[۱۲] (۱۷۷۰م؛ نگارخانۀ ملی کانادا[۱۳]، اوتاوا[۱۴]) اثر بنجامین وست[۱۵]، که از اولین آثاری است که صحنه‌ای از تاریخ معاصر را تصویر می‌کند. در قرن ۱۵م، آلبرتی نقاشی تاریخی را اثری خواند که دربرگیرندۀ بیش از یک پیکره باشد؛ ولی در قرن ۱۷م، این اصطلاح به توصیف صحنه‌های روزگاران گذشته و آثار ملهم از اساطیر، شعر، ادب، و دین اختصاص یافت. در قرن ۱۸م، رینولدز[۱۶] اظهار کرد که «نقاش تاریخ‌نگار، انسان در وجه کلی را نقاشی می‌کند، و نقاش تک‌چهره‌ساز انسان در وجه جزئی (یا انسان خاص[۱۷]) را، و درنتیجه مدل او، مدلی ناقص است».