نقاشی فراطبیعی: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:39138200-1.jpg|بندانگشتی|L'Ovale delle Apparizioni اثر کارلو کارا]] | |||
نقاشی فَراطبیعی (metaphysical painting) | نقاشی فَراطبیعی (metaphysical painting) | ||
شیوهای ایتالیایی در نقاشی که [[کریکو، جورجو د (۱۸۸۸ـ۱۹۷۸)|جورجو دِ کریکو]]<ref>Giorgio de Chirico</ref> و [[کارا، کارلو (۱۸۸۱ ـ ۱۹۶۶)|کارلو کارّا]]<ref>Carlo Carrà </ref> در ۱۹۱۷م پدید آوردند. سعی آن بر ایجاد احساسی از رمز و راز، با استفاده از تصویرپردازی رؤیاگونه بود. اغلب انسانهایی همچون مدلهای خیاطی و اشیا، در زمینههای غیرعادی و ناآشنا بهنمایش درمیآمدند. نقاشیِ فراطبیعی که واکنشی دربرابر [[کوبیسم]]<ref>cubism </ref> و [[فتوریسم]]<ref>Futurism </ref> بود، بهویژه با استفادهاش از اشیای آشنای روزمره در ترکیبهای نامعقول، راهگشای [[سورریالیسم|سوررئالیسم]]<ref>surrealism </ref> شد. اگرچه این شیوه چندان نپایید و در اوایل دهۀ ۱۹۲۰م ازبین رفت، تأثیر بسیاری برجا گذاشت. مشخصات بارز شیوۀ فراطبیعی را از اوایل ۱۹۱۳م در آثار دِ کریکو میتوان دید؛ ولی این سبک در ۱۹۱۷م، پس از ملاقات دِ کریکو و کارّا در بیمارستانی نظامی در [[فرارا، شهر|فِرّارا]]<ref>Ferrara </ref>، چنین عنوانی یافت. نقاشیهای [[موراندی، جورجو (۱۸۹۰ـ۱۹۶۴)|جورجو موراندی]]<ref>Giorgio Morandi </ref> (۱۸۹۰ـ۱۹۶۴م) و مجلۀ ''والوری پلاستیچی/ ارزشهای تجسمی''<ref>''Valori Plastici/Plastic Values''</ref> (منتشرشده از ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۱م) نیز به این سبک منتسب بودند. | |||
شیوهای ایتالیایی در نقاشی که جورجو دِ کریکو<ref>Giorgio de Chirico</ref> و کارلو کارّا<ref>Carlo Carrà </ref> در | |||
| |
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۰
نقاشی فَراطبیعی (metaphysical painting)
شیوهای ایتالیایی در نقاشی که جورجو دِ کریکو[۱] و کارلو کارّا[۲] در ۱۹۱۷م پدید آوردند. سعی آن بر ایجاد احساسی از رمز و راز، با استفاده از تصویرپردازی رؤیاگونه بود. اغلب انسانهایی همچون مدلهای خیاطی و اشیا، در زمینههای غیرعادی و ناآشنا بهنمایش درمیآمدند. نقاشیِ فراطبیعی که واکنشی دربرابر کوبیسم[۳] و فتوریسم[۴] بود، بهویژه با استفادهاش از اشیای آشنای روزمره در ترکیبهای نامعقول، راهگشای سوررئالیسم[۵] شد. اگرچه این شیوه چندان نپایید و در اوایل دهۀ ۱۹۲۰م ازبین رفت، تأثیر بسیاری برجا گذاشت. مشخصات بارز شیوۀ فراطبیعی را از اوایل ۱۹۱۳م در آثار دِ کریکو میتوان دید؛ ولی این سبک در ۱۹۱۷م، پس از ملاقات دِ کریکو و کارّا در بیمارستانی نظامی در فِرّارا[۶]، چنین عنوانی یافت. نقاشیهای جورجو موراندی[۷] (۱۸۹۰ـ۱۹۶۴م) و مجلۀ والوری پلاستیچی/ ارزشهای تجسمی[۸] (منتشرشده از ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۱م) نیز به این سبک منتسب بودند.