چینگ دائو: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
چینگدائو (Qingdao)<br/> | چینگدائو (Qingdao)<br/> | ||
| |||
(یا: تسینگ‌تائو<ref>Tsingtao</ref>) بندر و اقامتگاه تابستانی در استان شاندونگ<ref>Shandong</ref>، در شرق چین، کنار دریای زرد<ref>Yellow Sea</ref>، با ۱,۵۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). دارای پایگاه دریایی و صنایع متنوع سنگین و سبک است. در ابتدا روستای ماهی‌گیری و از ۱۸۹۸ تا ۱۹۱۴ مستعمرۀ آلمان بود. چینگدائو در ساحل جنوب شرقی خلیج جیاجو<ref>Jiazhou Bay</ref> (خلیج کیائوچو<ref>Kiaochow Bay</ref>)، لنگرگاهی طبیعی در فاصلۀ مساوی بین پکن<ref>Beijing</ref> و شانگهای<ref>Shanghai</ref>، قرار دارد. با راه‌آهن به جینان<ref>Jinan </ref>، مرکز استان، و بندر یانتای<ref>Yantai</ref>؛ و با بزرگراه جینان ـ چینگدائو به شبکۀ ملی بزرگراه‌های چین متصل است. آلمان چینگدائو را از ۱۸۹۸ به‌مدت ۹۹ سال اجاره کرد، سپس به تقویت استحکامات آن پرداخت و بندر و پایگاه دریایی در آن ساخت. در ۱۹۱۴، ژاپن به آلمان اعلان جنگ داد و در نوامبر ۱۹۱۴ چینگدائو را با کمک نیروی مشترک بریتانیا و هند تصرف کرد. اشغالگری ژاپن تا ۱۹۲۲ ادامه یافت. در نیمۀ نخست قرن ۲۰ چینگدائو از لحاظ فرهنگی و اقتصادی پیشرفته‌ترین شهر استان شاندونگ بود. چینگدائو بار دیگر از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد و از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ پایگاه دریایی امریکا بود. کمونیست‌ها تا ژوئیۀ ۱۹۴۹، مدت‌ها پس از تصرف شمال چین، بر چینگدائو مسلط نشده بودند.<br/> <!--17078300--> | (یا: تسینگ‌تائو<ref>Tsingtao</ref>) بندر و اقامتگاه تابستانی در استان شاندونگ<ref>Shandong</ref>، در شرق چین، کنار دریای زرد<ref>Yellow Sea</ref>، با ۱,۵۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). دارای پایگاه دریایی و صنایع متنوع سنگین و سبک است. در ابتدا روستای ماهی‌گیری و از ۱۸۹۸ تا ۱۹۱۴ مستعمرۀ آلمان بود. چینگدائو در ساحل جنوب شرقی خلیج جیاجو<ref>Jiazhou Bay</ref> (خلیج کیائوچو<ref>Kiaochow Bay</ref>)، لنگرگاهی طبیعی در فاصلۀ مساوی بین پکن<ref>Beijing</ref> و شانگهای<ref>Shanghai</ref>، قرار دارد. با راه‌آهن به جینان<ref>Jinan </ref>، مرکز استان، و بندر یانتای<ref>Yantai</ref>؛ و با بزرگراه جینان ـ چینگدائو به شبکۀ ملی بزرگراه‌های چین متصل است. آلمان چینگدائو را از ۱۸۹۸ به‌مدت ۹۹ سال اجاره کرد، سپس به تقویت استحکامات آن پرداخت و بندر و پایگاه دریایی در آن ساخت. در ۱۹۱۴، ژاپن به آلمان اعلان جنگ داد و در نوامبر ۱۹۱۴ چینگدائو را با کمک نیروی مشترک بریتانیا و هند تصرف کرد. اشغالگری ژاپن تا ۱۹۲۲ ادامه یافت. در نیمۀ نخست قرن ۲۰ چینگدائو از لحاظ فرهنگی و اقتصادی پیشرفته‌ترین شهر استان شاندونگ بود. چینگدائو بار دیگر از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد و از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ پایگاه دریایی امریکا بود. کمونیست‌ها تا ژوئیۀ ۱۹۴۹، مدت‌ها پس از تصرف شمال چین، بر چینگدائو مسلط نشده بودند.<br/> <!--17078300--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۳۱
چینگدائو (Qingdao)
(یا: تسینگ‌تائو[۱]) بندر و اقامتگاه تابستانی در استان شاندونگ[۲]، در شرق چین، کنار دریای زرد[۳]، با ۱,۵۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). دارای پایگاه دریایی و صنایع متنوع سنگین و سبک است. در ابتدا روستای ماهی‌گیری و از ۱۸۹۸ تا ۱۹۱۴ مستعمرۀ آلمان بود. چینگدائو در ساحل جنوب شرقی خلیج جیاجو[۴] (خلیج کیائوچو[۵])، لنگرگاهی طبیعی در فاصلۀ مساوی بین پکن[۶] و شانگهای[۷]، قرار دارد. با راه‌آهن به جینان[۸]، مرکز استان، و بندر یانتای[۹]؛ و با بزرگراه جینان ـ چینگدائو به شبکۀ ملی بزرگراه‌های چین متصل است. آلمان چینگدائو را از ۱۸۹۸ به‌مدت ۹۹ سال اجاره کرد، سپس به تقویت استحکامات آن پرداخت و بندر و پایگاه دریایی در آن ساخت. در ۱۹۱۴، ژاپن به آلمان اعلان جنگ داد و در نوامبر ۱۹۱۴ چینگدائو را با کمک نیروی مشترک بریتانیا و هند تصرف کرد. اشغالگری ژاپن تا ۱۹۲۲ ادامه یافت. در نیمۀ نخست قرن ۲۰ چینگدائو از لحاظ فرهنگی و اقتصادی پیشرفته‌ترین شهر استان شاندونگ بود. چینگدائو بار دیگر از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد و از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ پایگاه دریایی امریکا بود. کمونیست‌ها تا ژوئیۀ ۱۹۴۹، مدت‌ها پس از تصرف شمال چین، بر چینگدائو مسلط نشده بودند.