حائری یزدی، شیخ عبدالکریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ حایری یزدی، شیخ عبدالکریم (یزد ۱۲۳۸ ـ قم ۱۳۱۵ش) را به حائری یزدی، شیخ عبدالکریم منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}مرجع تقلید ایرانی و مؤسس حوزۀ علمیۀ قم. در ۱۸سالگی به کربلا رفت و درس‌هایش را نزد فاضل اردکانی پی گرفت. سپس دوازده سال در سامرا نزد میرزای بزرگ شیرازی، سید محمد فشارکی، میرزا محمدتقی شیرازی و [[ | }}مرجع تقلید ایرانی و مؤسس حوزۀ علمیۀ قم. در ۱۸سالگی به کربلا رفت و درس‌هایش را نزد فاضل اردکانی پی گرفت. سپس دوازده سال در سامرا نزد میرزای بزرگ شیرازی، سید محمد فشارکی، میرزا محمدتقی شیرازی و [[نوری، شیخ فضل الله (تهران ۱۲۵۹ـ همان جا ۱۳۲۷ق)|شیخ فضل‌الله نوری]] درس خواند. بار دیگر به کربلا رفت و به‌تدریس پرداخت. در این زمان به «حائری» ملقب شد و میرزا محمدتقی در احتیاطات خود به او رجوع می‌کرد. در ۱۳۳۲ق، درپی ناامنی کربلا ، به اراک رفت و هشت سال در آن‌جا تدریس کرد. در ۱۳۴۰ق با فرزندش شیخ مرتضی و سید محمدتقی خوانساری به قم رفت و حوزۀ علمیۀ آن‌جا را تأسیس کرد. او به قصد حفظ حوزۀ قم از تعرض رضاشاه پهلوی، بیشتر با او مماشات می‌کرد، از این‌رو گاه به او اعتراضاتی می‌شده است. زمانی‌که [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]]، [[بافقی ، شیخ محمدتقی (بافق ۱۲۵۳ـ شهرری ۱۳۲۵ش )|شیخ محمدتقی بافقی]] را به تهران برد و زندانی کرد، فتوا داد که سخن در باب ماجرای شیخ محمدتقی خلاف شرع و حرام است. [[امام خمینی]] (ره)، [[خوانساری، سید احمد (۱۲۷۰ ـ ۱۳۶۳ش)|سید احمد خوانساری]]، سید محمد داماد، محمدعلی اراکی، مرعشی نجفی، سید محمدرضا گلپایگانی، [[آملی، میرزا هاشم (لاریجان ۱۲۸۲ـ قم ۱۳۷۱ش)|میرزا هاشم آملی]]، سید محمدحجت کوه‌کمری، [[خوانساری، محمدتقی (خوانسار ۱۲۶۷ـ همدان ۱۳۳۱ش)|سید محمدتقی خوانساری]] و سید صدرالدین صدر از شاگردان او بودند که سه نفر اخیر در اواخر عمرش، بنابه تعیین وی، حوزۀ علمیۀ قم را اداره می‌کردند. کتاب ''الصلوة'' و ''دُرَرُالاصول'' از آثار اوست. | ||
<br><!--18016900--> | <br><!--18016900--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:فقه و اصول و احکام]] | [[رده:فقه و اصول و احکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۴
حائری یزدی، شیخ عبدالکریم (یزد ۱۲۳۸ ـ قم ۱۳۱۵ش)
| شیخ عبدالکریم حایری یزدی | |
|---|---|
| زادروز |
یزد ۱۲۳۸ش |
| درگذشت | قم ۱۳۱۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | درجه اجتهاد |
| شغل و تخصص اصلی | مرجع تقلید |
| آثار | الصلوه و دررالاصول |
| جوایز و افتخارات | تاسیس حوزه علمیه قم (۱۳۴۰ ق) |
مرجع تقلید ایرانی و مؤسس حوزۀ علمیۀ قم. در ۱۸سالگی به کربلا رفت و درس‌هایش را نزد فاضل اردکانی پی گرفت. سپس دوازده سال در سامرا نزد میرزای بزرگ شیرازی، سید محمد فشارکی، میرزا محمدتقی شیرازی و شیخ فضل‌الله نوری درس خواند. بار دیگر به کربلا رفت و به‌تدریس پرداخت. در این زمان به «حائری» ملقب شد و میرزا محمدتقی در احتیاطات خود به او رجوع می‌کرد. در ۱۳۳۲ق، درپی ناامنی کربلا ، به اراک رفت و هشت سال در آن‌جا تدریس کرد. در ۱۳۴۰ق با فرزندش شیخ مرتضی و سید محمدتقی خوانساری به قم رفت و حوزۀ علمیۀ آن‌جا را تأسیس کرد. او به قصد حفظ حوزۀ قم از تعرض رضاشاه پهلوی، بیشتر با او مماشات می‌کرد، از این‌رو گاه به او اعتراضاتی می‌شده است. زمانی‌که رضاشاه، شیخ محمدتقی بافقی را به تهران برد و زندانی کرد، فتوا داد که سخن در باب ماجرای شیخ محمدتقی خلاف شرع و حرام است. امام خمینی (ره)، سید احمد خوانساری، سید محمد داماد، محمدعلی اراکی، مرعشی نجفی، سید محمدرضا گلپایگانی، میرزا هاشم آملی، سید محمدحجت کوه‌کمری، سید محمدتقی خوانساری و سید صدرالدین صدر از شاگردان او بودند که سه نفر اخیر در اواخر عمرش، بنابه تعیین وی، حوزۀ علمیۀ قم را اداره می‌کردند. کتاب الصلوة و دُرَرُالاصول از آثار اوست.