روچلائی، برناردو دی جووانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


روچْلائی، بِرْنارْدو دی جووانی (۱۴۴۸م ـ۱۵۱۴)(Rucellai, Bernardo di Giovanni){{جعبه زندگینامه
روچْلائی، بِرْنارْدو دی جووانی (۱۴۴۸م ـ۱۵۱۴م)(Rucellai, Bernardo di Giovanni){{جعبه زندگینامه
|عنوان =برناردو دی جووانی روچلایی
|عنوان =برناردو دی جووانی روچلائی
|نام =Bernardo di Giovanni Rucellai
|نام =Bernardo di Giovanni Rucellai
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۱۹: خط ۱۹:
|سمت =سفیر ایتالیا در کشورهای مختلف
|سمت =سفیر ایتالیا در کشورهای مختلف
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =در باب جنگ ایتالیا (۱۴۹۴م)؛ شهر رم (ح ۱۵۰۰)
|آثار =در باب جنگ ایتالیا (۱۴۹۴م)؛ شهر رم (ح ۱۵۰۰م)
|خویشاوندان سرشناس =جووانی دی پایولو روچلایی (پدر)
|خویشاوندان سرشناس =جووانی دی پایولو روچلائی (پدر)
|گروه مقاله =تاریخ جهان
|گروه مقاله =تاریخ جهان
|دوره =
|دوره =
خط ۳۱: خط ۳۱:
نجیب‌زاده و دیپلمات ایتالیایی، زادۀ فلورانس<ref>Florence
نجیب‌زاده و دیپلمات ایتالیایی، زادۀ فلورانس<ref>Florence


</ref>. پسر جووانی دی پائولو روچلائی<ref>Giovanni di Paolo Rucellai </ref> بود. در ۱۴۶۶م با خاندان مدیچی<ref>Medici </ref>، خاندان حاکم بر فلورانس، وصلت کرد. دوست و مشاور لورنتسو دِ مدیچی<ref>Lorenzo de Medici </ref> بود و بارها در مقام سفیر به کشورش خدمت کرد. از شخصیت‌های سرشناس فلورانس بود، که با پیِرو د مدیچی<ref>Piero de’ Medici </ref> مخالفت کرد. نارضایتی روچلائی از اوضاع حاکم بر فلورانس، حتی پس از ۱۴۹۴م که پیرو برکنار شد نیز ادامه یافت، زیرا نظام حکومتی تازۀ فلورانس را بیش از اندازه مردم‌گرا می‌دانست. از سیاست کناره‌گیری کرد (۱۵۰۲) و به تبعید خودخواسته رفت (۱۵۰۶). در جوانی شاگرد مارسیلیو فیچینو<ref>Marsilio Ficino </ref> بود و خود نیز تا حدودی دست به قلم داشت و آثاری نوشت، که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از ''در باب جنگ ایتالیا''<ref>''De Bello Italico/On the Italian War ''</ref>، دربارۀ تاریخ حملۀ فرانسویان به ایتالیا (۱۴۹۴م) و ''شهر رم''<ref>''De Urbe Romana/ On the City of Rome''</ref> (ح ۱۵۰۰)، که اثری در زمینۀ عتیقه‌شناسی و باستان‌شناسی است. باغ‌های معروف به اورتی اوریچلاری<ref> Orti Oricellari</ref> را نیز طراحی کرد و گفت‌گوها و مباحثات روشنفکری را در آن‌جا به‌راه انداخت.
</ref>. پسر جووانی دی پائولو روچلائی<ref>Giovanni di Paolo Rucellai </ref> بود. در ۱۴۶۶م با خاندان مدیچی<ref>Medici </ref>، خاندان حاکم بر فلورانس، وصلت کرد. دوست و مشاور لورنتسو دِ مدیچی<ref>Lorenzo de Medici </ref> بود و بارها در مقام سفیر به کشورش خدمت کرد. از شخصیت‌های سرشناس فلورانس بود، که با پیِرو د مدیچی<ref>Piero de’ Medici </ref> مخالفت کرد. نارضایتی روچلائی از اوضاع حاکم بر فلورانس، حتی پس از ۱۴۹۴م که پیرو برکنار شد نیز ادامه یافت، زیرا نظام حکومتی تازۀ فلورانس را بیش از اندازه مردم‌گرا می‌دانست. از سیاست کناره‌گیری کرد (۱۵۰۲) و به تبعید خودخواسته رفت (۱۵۰۶م). در جوانی شاگرد مارسیلیو فیچینو<ref>Marsilio Ficino </ref> بود و خود نیز تا حدودی دست به قلم داشت و آثاری نوشت، که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از ''در باب جنگ ایتالیا''<ref>''De Bello Italico/On the Italian War ''</ref>، دربارۀ تاریخ حملۀ فرانسویان به ایتالیا (۱۴۹۴م) و ''شهر رم''<ref>''De Urbe Romana/ On the City of Rome''</ref> (ح ۱۵۰۰م)، که اثری در زمینۀ عتیقه‌شناسی و باستان‌شناسی است. باغ‌های معروف به اورتی اوریچلاری<ref> Orti Oricellari</ref> را نیز طراحی کرد و گفت‌گوها و مباحثات روشنفکری را در آن‌جا به‌راه انداخت.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۱

روچْلائی، بِرْنارْدو دی جووانی (۱۴۴۸م ـ۱۵۱۴م)(Rucellai, Bernardo di Giovanni)

برناردو دی جووانی روچلائی
Bernardo di Giovanni Rucellai
زادروز ۱۴۴۸م
درگذشت ۱۵۱۴م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی دیپلمات
سمت سفیر ایتالیا در کشورهای مختلف
آثار در باب جنگ ایتالیا (۱۴۹۴م)؛ شهر رم (ح ۱۵۰۰م)
گروه مقاله تاریخ جهان
خویشاوندان سرشناس جووانی دی پایولو روچلائی (پدر)

نجیب‌زاده و دیپلمات ایتالیایی، زادۀ فلورانس[۱]. پسر جووانی دی پائولو روچلائی[۲] بود. در ۱۴۶۶م با خاندان مدیچی[۳]، خاندان حاکم بر فلورانس، وصلت کرد. دوست و مشاور لورنتسو دِ مدیچی[۴] بود و بارها در مقام سفیر به کشورش خدمت کرد. از شخصیت‌های سرشناس فلورانس بود، که با پیِرو د مدیچی[۵] مخالفت کرد. نارضایتی روچلائی از اوضاع حاکم بر فلورانس، حتی پس از ۱۴۹۴م که پیرو برکنار شد نیز ادامه یافت، زیرا نظام حکومتی تازۀ فلورانس را بیش از اندازه مردم‌گرا می‌دانست. از سیاست کناره‌گیری کرد (۱۵۰۲) و به تبعید خودخواسته رفت (۱۵۰۶م). در جوانی شاگرد مارسیلیو فیچینو[۶] بود و خود نیز تا حدودی دست به قلم داشت و آثاری نوشت، که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از در باب جنگ ایتالیا[۷]، دربارۀ تاریخ حملۀ فرانسویان به ایتالیا (۱۴۹۴م) و شهر رم[۸] (ح ۱۵۰۰م)، که اثری در زمینۀ عتیقه‌شناسی و باستان‌شناسی است. باغ‌های معروف به اورتی اوریچلاری[۹] را نیز طراحی کرد و گفت‌گوها و مباحثات روشنفکری را در آن‌جا به‌راه انداخت.

 


  1. Florence
  2. Giovanni di Paolo Rucellai
  3. Medici
  4. Lorenzo de Medici
  5. Piero de’ Medici
  6. Marsilio Ficino
  7. De Bello Italico/On the Italian War
  8. De Urbe Romana/ On the City of Rome
  9. Orti Oricellari