سائب خاثر: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سائب خاثر ( ـ۶۴ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=سائب خاثر|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابوجعفر سائب بن سیار|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=۶۴ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانیتبار|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خواننده، نوازنده، موسیقیدان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}سائب خاثر ( ـ۶۴ق)<br>(نام اصلی: ابوجعفر سائب بن سیار) خواننده، نوازنده، و موسیقیدان ایرانیتبار. او را مُعَرِف وزن ثقیل اول میدانند. معروف است که نوحهخوانی جمعی از زنهای نوحهخوان شور موسیقی را در او بَرانگیخت. ابتدا بهتنهایی میخواند و با یک چوب بر زمین میکوبید تا وزن را حفظ کند. لیکن پس از فراگیری [[بربط]]، از این ساز برای همراهی آواز خود بهره میجُست. گفتهاند او نخستین کسی است که در مدینه آواز خود را با بربط همراهی کرده است. وی از موسیقی ایرانی نشیط فارسی بهره گرفت؛ زیرا، در آن زمان آهنگهای ایرانی [[نشیط فارسی|نشیط]] در [[مدینه]] مشهور شده بود. شاگردان او عبارت بودند از عزةالمیلاء، [[ابن سریج|ابن سُریج]]، [[جمیله سلمیه|جمیله]]، و معبد که همگی راهش را ادامه دادند. | ||
(نام اصلی: ابوجعفر سائب بن سیار) خواننده، نوازنده، و موسیقیدان ایرانیتبار. او را مُعَرِف وزن ثقیل اول میدانند. معروف است که نوحهخوانی جمعی از زنهای نوحهخوان شور موسیقی را در او بَرانگیخت. ابتدا بهتنهایی میخواند و با یک چوب بر زمین میکوبید تا وزن را حفظ کند. لیکن پس از فراگیری | |||
<br><!--25070900--> | <br><!--25070900--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:موسیقی ملل و اقوام]] | [[رده:موسیقی ملل و اقوام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۲۳
| سائب خاثر | |
|---|---|
| درگذشت | ۶۴ق |
| ملیت | ایرانیتبار |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده، نوازنده، موسیقیدان |
| نام اصلی | ابوجعفر سائب بن سیار |
| گروه مقاله | موسیقی |
سائب خاثر ( ـ۶۴ق)
(نام اصلی: ابوجعفر سائب بن سیار) خواننده، نوازنده، و موسیقیدان ایرانیتبار. او را مُعَرِف وزن ثقیل اول میدانند. معروف است که نوحهخوانی جمعی از زنهای نوحهخوان شور موسیقی را در او بَرانگیخت. ابتدا بهتنهایی میخواند و با یک چوب بر زمین میکوبید تا وزن را حفظ کند. لیکن پس از فراگیری بربط، از این ساز برای همراهی آواز خود بهره میجُست. گفتهاند او نخستین کسی است که در مدینه آواز خود را با بربط همراهی کرده است. وی از موسیقی ایرانی نشیط فارسی بهره گرفت؛ زیرا، در آن زمان آهنگهای ایرانی نشیط در مدینه مشهور شده بود. شاگردان او عبارت بودند از عزةالمیلاء، ابن سُریج، جمیله، و معبد که همگی راهش را ادامه دادند.