فولر، ساموئل (مایکل): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ فولر، سامویل (مایکل) (۱۹۱۱ـ۱۹۹۷) را به فولر، ساموئل (مایکل) منتقل کرد) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =ساموئل (مایکل) فولر | |||
|نام =Samuel (Michael) Fuller | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=۱۹۱۱م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۹۷م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=امریکایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =کارگردان، تهیهکننده | |||
|شغل و تخصص های دیگر=فیلمنامهنویس، رماننویس | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =خیابان پارک (۱۹۵۲)، راهرو شوک (۱۹۶۳) و سگ سفید (۱۹۸۲)، من جسی جیمز را کشتم (۱۹۴۹)، کیمونوی ارغوانی (۱۹۵۹)، دنیای تبهکاران امریکا (۱۹۶۱)، و بوسۀ عریان (۱۹۶۴) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیتهای مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
فولر، ساموئل (مایکل) (۱۹۱۱ـ۱۹۹۷م)(Fuller, Samuel (Michael))<br /> [[File:33176300.jpg|thumb|فولِر، ساموئِل (مايکِل)]]کارگردان، فیلمنامهنویس، تهیهکننده، و رماننویس امریکایی. با تصویرپردازی تکاندهنده و بهرهگیری از فرهنگ پرشور و مردمپسند در فیلمهایش، یکی از نخستین و بزرگترین فیلمسازان مستقل امریکا شد. آثار او که ملهم از تجاربش در زمینۀ نوشتن گزارش جنایی و رمانهای بازاری و خدمت نظام در [[جنگ جهانی دوم]] است، در واقع بررسیهای تهییجکننده و خشونتبار دربارۀ وجه تاریک روح امریکایی است. آثار او، از ''خیابان پارک''<ref>Park Row</ref> (۱۹۵۲) تا ''راهرو شوک''<ref>''Shock Corridor''</ref> (۱۹۶۳) و ''سگ سفید''<ref>''White Dog'' </ref> (۱۹۸۲)، که عنوانبندیهای خلاصه دارند، همواره به درونمایههایی مشخص میپردازند: نزاع فرد برای کسب آزادی شخصی، علاقۀ او به هویت روانشناختی، نژادی و ملی، و گرایش پایانناپذیر آدمی به خشونت. در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ با سِمت نویسنده به صنعت سینما روآورد، و از تجاربش در مقام گزارشنویس جنایی و نویسندۀ رمانهای مردمپسند، بهره گرفت. نخستین فیلمش، ''من جسی جیمز را کشتم''<ref>''I Shot Jesse James'' </ref> (۱۹۴۹) را در ژانر (گونه)<ref>genre </ref> وسترن<ref>western</ref> ساخت و بعد با فیلمهایی نظیر ''چهل تفنگ''<ref>''Forty Guns''</ref> (۱۹۵۷) و ''بُرد خدنگ (جهش تیر)''<ref>''Run of the Arrow''</ref> (۱۹۵۷) به این گونۀ سینمایی بازگشت، با اینحال برخی از بهترین آثار او به گونۀ فیلمهای نُوار مهیج<ref>noirish thriller films</ref> تعلق دارند، ازجمله ''جیببری در خیابان جنوب''<ref>''Pickup on South Street'' </ref> (۱۹۵۳)، ''کیمونوی ارغوانی''<ref>''The Crimson Kimono''</ref> (۱۹۵۹)، ''دنیای تبهکاران امریکا''<ref>''Underworld USA'' </ref> (۱۹۶۱)، و ''بوسۀ عریان''<ref>''The Naked Kiss''</ref> (۱۹۶۴) که جملگی جنبۀ تاریک جامعۀ امریکا را مینمایانند. | |||
| | ||
| خط ۶: | خط ۳۳: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:سینما]] [[Category:جهان - اشخاص]] | [[Category:سینما]] | ||
[[Category:جهان - اشخاص]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۲۶
| ساموئل (مایکل) فولر Samuel (Michael) Fuller | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۱م |
| درگذشت | ۱۹۹۷م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان، تهیهکننده |
| شغل و تخصص های دیگر | فیلمنامهنویس، رماننویس |
| آثار | خیابان پارک (۱۹۵۲)، راهرو شوک (۱۹۶۳) و سگ سفید (۱۹۸۲)، من جسی جیمز را کشتم (۱۹۴۹)، کیمونوی ارغوانی (۱۹۵۹)، دنیای تبهکاران امریکا (۱۹۶۱)، و بوسۀ عریان (۱۹۶۴) |
| گروه مقاله | سینما |
فولر، ساموئل (مایکل) (۱۹۱۱ـ۱۹۹۷م)(Fuller, Samuel (Michael))
کارگردان، فیلمنامهنویس، تهیهکننده، و رماننویس امریکایی. با تصویرپردازی تکاندهنده و بهرهگیری از فرهنگ پرشور و مردمپسند در فیلمهایش، یکی از نخستین و بزرگترین فیلمسازان مستقل امریکا شد. آثار او که ملهم از تجاربش در زمینۀ نوشتن گزارش جنایی و رمانهای بازاری و خدمت نظام در جنگ جهانی دوم است، در واقع بررسیهای تهییجکننده و خشونتبار دربارۀ وجه تاریک روح امریکایی است. آثار او، از خیابان پارک[۱] (۱۹۵۲) تا راهرو شوک[۲] (۱۹۶۳) و سگ سفید[۳] (۱۹۸۲)، که عنوانبندیهای خلاصه دارند، همواره به درونمایههایی مشخص میپردازند: نزاع فرد برای کسب آزادی شخصی، علاقۀ او به هویت روانشناختی، نژادی و ملی، و گرایش پایانناپذیر آدمی به خشونت. در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ با سِمت نویسنده به صنعت سینما روآورد، و از تجاربش در مقام گزارشنویس جنایی و نویسندۀ رمانهای مردمپسند، بهره گرفت. نخستین فیلمش، من جسی جیمز را کشتم[۴] (۱۹۴۹) را در ژانر (گونه)[۵] وسترن[۶] ساخت و بعد با فیلمهایی نظیر چهل تفنگ[۷] (۱۹۵۷) و بُرد خدنگ (جهش تیر)[۸] (۱۹۵۷) به این گونۀ سینمایی بازگشت، با اینحال برخی از بهترین آثار او به گونۀ فیلمهای نُوار مهیج[۹] تعلق دارند، ازجمله جیببری در خیابان جنوب[۱۰] (۱۹۵۳)، کیمونوی ارغوانی[۱۱] (۱۹۵۹)، دنیای تبهکاران امریکا[۱۲] (۱۹۶۱)، و بوسۀ عریان[۱۳] (۱۹۶۴) که جملگی جنبۀ تاریک جامعۀ امریکا را مینمایانند.