کوکوشکا، اسکار (۱۸۸۶ـ۱۹۸۰): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۷: خط ۱۷:
|سبک =اکسپرسیونیسم
|سبک =اکسپرسیونیسم
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =
|سمت =تدریس در درسدن بعد از جنگ جهانی اول
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات (۱۹۰۹، موزه هنر مدرن نیویورک)
|آثار =تابلوی عروس باد (طوفان) (۱۹۱۴م)، جوان‌های رؤیایی (۱۹۰۸م)، هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات (۱۹۰۹م، موزه هنر مدرن نیویورک)، وقتِ تعطیل است آقایان (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲م)
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان
خط ۲۷: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}کوکوشْکا، اُسْکار (۱۸۸۶ـ۱۹۸۰)(Kokoschka, Oskar)<br />  
}}
[[پرونده:35376200-4.jpg|بندانگشتی|تابلوی عروس باد (طوفان) اثر اسکار کوکوشکا]]
کوکوشکا، اُسکار (۱۸۸۶ـ۱۹۸۰م)(Kokoschka, Oskar)<br />  


نقاش [[اکسپرسیونیسم (هنر)|اکسپرسیونیست]]<ref>expressionist
نقاش [[اکسپرسیونیسم (هنر)|اکسپرسیونیست]]<ref>expressionist
</ref> اتریشی. نخست از نقاشان گروه انشعاب وین<ref>Vienna Sezession</ref> تأثیر گرفت، و منظره‌هایی زنده و تمثیل‌ها و تک‌چهره‌هایی جاندار نقاشی کرد؛ همچون تابلوی ''عروس باد (طوفان)''<ref> (The Bride of the Wind (The Tempest</ref> (۱۹۱۴، موزۀ هنر<ref>Kunstmuseum</ref> بازل). تألیفاتش، نمایش‌نامه‌ها و شعرهای اکسپرسیونیستی را دربرمی‌گیرند. کُوکُوشکا در وین<ref> Vienna</ref>، صنایع دستی خواند، و نقاشی و گرافیک را نزد خود آموخت. نخستین آثارش، ازجمله ''جوان‌های رؤیایی''<ref> ''The Dreaming Youths ''</ref> (۱۹۰۸)، تأثیر [[کلیمت، گوستاف (۱۸۶۲ـ۱۹۱۸)|کلیمت]]<ref>Klimt </ref> را نشان می‌دهند، ولی دیری نگذشت که به سبک گرافیکی زاویه‌دار و تحریف‌شده‌اش گرایید؛ پوسترِ نمایش‌نامه‌اش با نام ''جنایتکار، امید زن‌ها''<ref>''Murderer, the Hope of Women''</ref> (۱۹۰۹) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. «تک‌چهره‌های روان‌شناختیِ» عمیق و غم‌آلود این دورۀ کوکوشکا، از برجسته‌ترین آثارش به‌شمار می‌روند، تابلوی ''هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات''<ref> ''Hans Tietze and Erica Tietze-Conrat'' </ref> (۱۹۰۹، موزۀ هنر مدرن نیویورک<ref>Museum of Modern Art, New York </ref>) نمونۀ شاخصی از آن‌هاست.  
</ref> اتریشی. نخست از نقاشان گروه انشعاب وین<ref>Vienna Sezession</ref> تأثیر گرفت، و منظره‌هایی زنده و تمثیل‌ها و تک‌چهره‌هایی جاندار نقاشی کرد؛ همچون تابلوی ''عروس باد (طوفان)''<ref> (The Bride of the Wind (The Tempest</ref> (۱۹۱۴م، موزۀ هنر<ref>Kunstmuseum</ref> [[بازل، شهر|بازل]]). تألیفاتش، نمایش‌نامه‌ها و شعرهای اکسپرسیونیستی را دربرمی‌گیرند. کُوکُوشکا در [[وین]]<ref> Vienna</ref>، صنایع دستی خواند، و نقاشی و گرافیک را نزد خود آموخت. نخستین آثارش، ازجمله ''جوان‌های رؤیایی''<ref> ''The Dreaming Youths ''</ref> (۱۹۰۸م)، تأثیر [[کلیمت، گوستاف (۱۸۶۲ـ۱۹۱۸)|کلیمت]]<ref>Klimt </ref> را نشان می‌دهند، ولی دیری نگذشت که به سبک گرافیکی زاویه‌دار و تحریف‌شده‌اش گرایید؛ پوسترِ نمایش‌نامه‌اش با نام ''جنایتکار، امید زن‌ها''<ref>''Murderer, the Hope of Women''</ref> (۱۹۰۹م) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. «تک‌چهره‌های روان‌شناختیِ» عمیق و غم‌آلود این دورۀ کوکوشکا، از برجسته‌ترین آثارش به‌شمار می‌روند، تابلوی ''هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات''<ref> ''Hans Tietze and Erica Tietze-Conrat'' </ref> (۱۹۰۹م، [[موزه هنر مدرن|موزۀ هنر مدرن]] [[نیویورک]]<ref>Museum of Modern Art, New York </ref>) نمونۀ شاخصی از آن‌هاست.  


کوکوشکا پس از جنگ جهانی اول، در درسدن<ref>Dresden </ref> به‌ تدریس پرداخت (۱۹۱۹ـ۱۹۲۴)، و در این شهر با هنرمندان ''[[گروه پل]]''<ref>die Brücke</ref> رابطۀ نزدیک‌تری پیدا کرد. رنگ‌های نقاشی‌هایش تابناک‌تر شدند و بیشتر به منظره‌پردازی پرداخت؛ غالب آن‌ها همچون ''نویشتاد''<ref> ''Neustadt''</ref> (۱۹۲۲، تالار هنر<ref> Kunsthalle</ref>، هامبورگ) واجد همان بی‌قراری و اضطراری‌اند که بر تک‌چهره‌هایش حاکم‌اند. پس از سفر به اروپا، خاورمیانه، و شمال افریقا، در ۱۹۳۱ به وین و در ۱۹۳۴ به پراگ<ref> Prague </ref> رفت. در ۱۹۳۸ هنگامی‌که نازی‌ها هنرش را با عنوان هنر فاسد محکوم کردند، در انگلستان اقامت گزید و در ۱۹۴۷ تبعۀ آن‌جا شد. اگرچه پاره‌ای از آثار متأخرش رفته‌رفته تزیینی شدند، نقاشی‌هایی همچون آخرین تک‌چهره‌ای که از خودش کشید با نام ''وقتِ تعطیل است آقایان''<ref>''Time, Gentlemen Please''</ref> (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲)، همچنان زنده و تأثیرگذارند.
کوکوشکا پس از [[جنگ جهانی اول]]، در [[درسدن]]<ref>Dresden </ref> به‌ تدریس پرداخت (۱۹۱۹ـ۱۹۲۴م)، و در این شهر با هنرمندان ''[[گروه پل]]''<ref>die Brücke</ref> رابطۀ نزدیک‌تری پیدا کرد. رنگ‌های نقاشی‌هایش تابناک‌تر شدند و بیشتر به منظره‌پردازی پرداخت؛ غالب آن‌ها همچون ''نویشتاد''<ref> ''Neustadt''</ref> (۱۹۲۲م، تالار هنر<ref> Kunsthalle</ref>، [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]]) واجد همان بی‌قراری و اضطراری‌اند که بر تک‌چهره‌هایش حاکم‌اند. پس از سفر به اروپا، خاورمیانه، و شمال افریقا، در ۱۹۳۱م به وین و در ۱۹۳۴م به [[پراگ]]<ref> Prague </ref> رفت. در ۱۹۳۸م هنگامی‌که نازی‌ها هنرش را با عنوان هنر فاسد محکوم کردند، در [[انگلستان]] اقامت گزید و در ۱۹۴۷م تبعۀ آن‌جا شد. اگرچه پاره‌ای از آثار متأخرش رفته‌رفته تزیینی شدند، نقاشی‌هایی همچون آخرین تک‌چهره‌ای که از خودش کشید با نام ''وقتِ تعطیل است آقایان''<ref>''Time, Gentlemen Please''</ref> (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲م)، همچنان زنده و تأثیرگذارند.
[[پرونده:35376200-2.jpg|بندانگشتی|اسکار کوکوشکا]]
[[پرونده:35376200-2.jpg|بندانگشتی|اسکار کوکوشکا]]
&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۱

اسکار کوکوشکا
Oskar Kokoschka
زادروز ۱۸۸۶م
درگذشت ۱۹۸۰م
محل زندگی اتریش، انگلستان
ملیت اتریشی
تحصیلات و محل تحصیل صنایع دستی، وین
شغل و تخصص اصلی نقاش
شغل و تخصص های دیگر شاعر، نمایش نامه نویس
سبک اکسپرسیونیسم
سمت تدریس در درسدن بعد از جنگ جهانی اول
آثار تابلوی عروس باد (طوفان) (۱۹۱۴م)، جوان‌های رؤیایی (۱۹۰۸م)، هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات (۱۹۰۹م، موزه هنر مدرن نیویورک)، وقتِ تعطیل است آقایان (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲م)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان
تابلوی عروس باد (طوفان) اثر اسکار کوکوشکا

کوکوشکا، اُسکار (۱۸۸۶ـ۱۹۸۰م)(Kokoschka, Oskar)

نقاش اکسپرسیونیست[۱] اتریشی. نخست از نقاشان گروه انشعاب وین[۲] تأثیر گرفت، و منظره‌هایی زنده و تمثیل‌ها و تک‌چهره‌هایی جاندار نقاشی کرد؛ همچون تابلوی عروس باد (طوفان)[۳] (۱۹۱۴م، موزۀ هنر[۴] بازل). تألیفاتش، نمایش‌نامه‌ها و شعرهای اکسپرسیونیستی را دربرمی‌گیرند. کُوکُوشکا در وین[۵]، صنایع دستی خواند، و نقاشی و گرافیک را نزد خود آموخت. نخستین آثارش، ازجمله جوان‌های رؤیایی[۶] (۱۹۰۸م)، تأثیر کلیمت[۷] را نشان می‌دهند، ولی دیری نگذشت که به سبک گرافیکی زاویه‌دار و تحریف‌شده‌اش گرایید؛ پوسترِ نمایش‌نامه‌اش با نام جنایتکار، امید زن‌ها[۸] (۱۹۰۹م) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. «تک‌چهره‌های روان‌شناختیِ» عمیق و غم‌آلود این دورۀ کوکوشکا، از برجسته‌ترین آثارش به‌شمار می‌روند، تابلوی هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات[۹] (۱۹۰۹م، موزۀ هنر مدرن نیویورک[۱۰]) نمونۀ شاخصی از آن‌هاست.

کوکوشکا پس از جنگ جهانی اول، در درسدن[۱۱] به‌ تدریس پرداخت (۱۹۱۹ـ۱۹۲۴م)، و در این شهر با هنرمندان گروه پل[۱۲] رابطۀ نزدیک‌تری پیدا کرد. رنگ‌های نقاشی‌هایش تابناک‌تر شدند و بیشتر به منظره‌پردازی پرداخت؛ غالب آن‌ها همچون نویشتاد[۱۳] (۱۹۲۲م، تالار هنر[۱۴]، هامبورگ) واجد همان بی‌قراری و اضطراری‌اند که بر تک‌چهره‌هایش حاکم‌اند. پس از سفر به اروپا، خاورمیانه، و شمال افریقا، در ۱۹۳۱م به وین و در ۱۹۳۴م به پراگ[۱۵] رفت. در ۱۹۳۸م هنگامی‌که نازی‌ها هنرش را با عنوان هنر فاسد محکوم کردند، در انگلستان اقامت گزید و در ۱۹۴۷م تبعۀ آن‌جا شد. اگرچه پاره‌ای از آثار متأخرش رفته‌رفته تزیینی شدند، نقاشی‌هایی همچون آخرین تک‌چهره‌ای که از خودش کشید با نام وقتِ تعطیل است آقایان[۱۶] (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲م)، همچنان زنده و تأثیرگذارند.

اسکار کوکوشکا

 


  1. expressionist
  2. Vienna Sezession
  3. (The Bride of the Wind (The Tempest
  4. Kunstmuseum
  5. Vienna
  6. The Dreaming Youths
  7. Klimt
  8. Murderer, the Hope of Women
  9. Hans Tietze and Erica Tietze-Conrat
  10. Museum of Modern Art, New York
  11. Dresden
  12. die Brücke
  13. Neustadt
  14. Kunsthalle
  15. Prague
  16. Time, Gentlemen Please
تابلوي هانس تيتسه و اريکا تيتسه کونرات، اثر اسکار کوکوشکا