کاوارد، نوئل: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «جایگزین=دعای دریا|بندانگشتی|روی جلد کتاب دعای دریا(Sea Prayer) داستان کوتاه مصوری در قالب شعر، نوشتهی خالد حسینی به انگلیسی. کتاب دعای دریا به پدیدهی مهاجرت و دنیای مهاجران میپ...» ایجاد کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کاوارد، نوئل (1899ـ1973م) Coward, Nöel | |||
نمایشنامهنویس، بازیگر، نویسندۀ برنامۀ کُمدی، کارگردان، و آهنگساز انگلیسی. نمونۀ شخصیت تئاتری شوخطبع و در عین حال فرهیخته است. پس از نخستین موفقیتش، که با نمایشنامۀ ''فکرِ نو''<ref>''The Young Idea''</ref> (1923م) حاصل شد، نمایشنامهها و کمدیهایی نوشت و در اروپا و امریکا در آنها نیز نقشآفرینی کرد، ازجملۀ آنهایند: ''تب یونجه''<ref>''Hay Fever''</ref> (1925م)، ''زندگیهای خصوصی''<ref>''Private Lives''</ref> (1930م)، در کنار [[لارنس، گرترود (۱۸۹۸ـ۱۹۵۲)|گرترود لارنس]]<ref>Gertrude Lawrence</ref>، ''طراحی برای زندگی''<ref>''Design for Living''</ref> (1933م)، ''روح سرخوش''<ref>''Blithe Spirit''</ref> (1941م)، و ''سرودی در فلق''<ref>''A Song at Twilight''</ref> (1966م). کمدیها و نمایشهای موسیقاییاش عبارتاند از ''با رقص ادامه میدهیم''<ref>''On With the Dance''</ref> (1925م) و ''تلخ و شیرین''<ref>''Bitter Sweet''</ref> (1929م). کاوارد فیلمهایی هم نوشت و در آنها نیز بازی کرد، که فیلم میهنپرستانۀ ''جایی که در آن خدمت میکنیم''<ref>''In Which We Serve''</ref> (1942م) و فیلم احساسیِ ''برخورد کوتاه''<ref>''Brief Encounter''</ref> (1945م) از آن جمله بودند. پس از [[جنگ جهانی دوم]]، با اجرای ترانههایی چون «''سگهای هار و مردان انگلیسی''<ref>''Mad Dogs and Englishmen''</ref>» وارد کلوپ شبانه و کاباره شد. در 1970م عنوان سِر دریافت کرد. | |||
---- | ---- | ||
[[Category:ادبیات غرب]] | [[Category:ادبیات غرب]] | ||
[[Category:سایر گونه های ادبی]] | [[Category:سایر گونه های ادبی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۳۳
کاوارد، نوئل (1899ـ1973م) Coward, Nöel
نمایشنامهنویس، بازیگر، نویسندۀ برنامۀ کُمدی، کارگردان، و آهنگساز انگلیسی. نمونۀ شخصیت تئاتری شوخطبع و در عین حال فرهیخته است. پس از نخستین موفقیتش، که با نمایشنامۀ فکرِ نو[۱] (1923م) حاصل شد، نمایشنامهها و کمدیهایی نوشت و در اروپا و امریکا در آنها نیز نقشآفرینی کرد، ازجملۀ آنهایند: تب یونجه[۲] (1925م)، زندگیهای خصوصی[۳] (1930م)، در کنار گرترود لارنس[۴]، طراحی برای زندگی[۵] (1933م)، روح سرخوش[۶] (1941م)، و سرودی در فلق[۷] (1966م). کمدیها و نمایشهای موسیقاییاش عبارتاند از با رقص ادامه میدهیم[۸] (1925م) و تلخ و شیرین[۹] (1929م). کاوارد فیلمهایی هم نوشت و در آنها نیز بازی کرد، که فیلم میهنپرستانۀ جایی که در آن خدمت میکنیم[۱۰] (1942م) و فیلم احساسیِ برخورد کوتاه[۱۱] (1945م) از آن جمله بودند. پس از جنگ جهانی دوم، با اجرای ترانههایی چون «سگهای هار و مردان انگلیسی[۱۲]» وارد کلوپ شبانه و کاباره شد. در 1970م عنوان سِر دریافت کرد.