تریست، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
}} تریسْت، شهر (Trieste) | }} تریسْت، شهر (Trieste) | ||
[[File:14144100-1.jpg|thumb|عمارت شهرداری شهر تریست]](به ایتالیایی: تریسته؛ با نام باستانی ترگسته) بندری در فریولی‌ـ‌ونتسیا جولیا<ref>Friuli-Venezia Giulia</ref>، بر ساحل دریای آدریاتیک<ref>Aderiatic Sea</ref>، مقابل | [[File:14144100-1.jpg|thumb|عمارت شهرداری شهر تریست]](به ایتالیایی: تریسته؛ با نام باستانی ترگسته) بندری در [[فریولی ـ ونتسیا جولیا|فریولی‌ـ‌ونتسیا جولیا]]<ref>Friuli-Venezia Giulia</ref>، بر ساحل [[آدریاتیک، دریای|دریای آدریاتیک]]<ref>Aderiatic Sea</ref>، مقابل [[ونیز]]، با 204,338 نفر جمعیت (2018) و 84.49 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع 2 متری از سطح دریا واقع شده است. اقلیت بزرگی از اسلوونی‌ها بخشی از جمعیت آن را تشکیل می‌دهد. بزرگ‌ترین بندر آدریاتیک، به طول ۱۳ کیلومتر، در امتداد خلیج تریست<ref>Gulf of Trieste</ref> است. تعمیرگاه‌های بزرگ کشتی و خط لولۀ نفت به پالایشگاه‌های [[آلمان]] و [[اتریش]] در این بندر واقع شده‌اند. سایر صنایع آن عبارت‌اند از تولید ماشین‌آلات، پارچه، [[مواد غذایی]]، و [[رنگ]]. این شهر همچنین مرکز کشتی‌رانی و خدمات بیمۀ دریایی است. تریست از ۱۷۱۹ بندر آزاد بود و در قرن ۱۹ به‌منزلۀ راه اصلی برای اتریش توسعه یافت. بناهای مهم آن عبارت‌اند از کلیسای جامع از قرن ۱۴م؛ قلعه‌ای متعلق به قرن ۱۶، که در ۱۹۳۶ بازسازی شد؛ و بقایایی از آثار رومی. در ۱۷۸پ‌م رومی‌ها در این بندر مستقر شدند؛ در قرن ۱م به بندری پررونق تبدیل شد. پس از رومی‌ها، اوستروگوت<ref>Ostrogoth </ref>ها، بیزانسی<ref>Byzantin </ref>ها، و [[لومبارد]]<ref>Lombard </ref>ها بر شهر مسلط شدند؛ شهر مزبور سرانجام بخشی از امپراتوری [[شارلمانی]]<ref>Charlemagne </ref> شد. در قرون ۱۳ و ۱۴م ونیزی‌ها آن را اشغال کردند و سرانجام در ۱۳۸۲م خراج‌گذار اتریش شد. در پایان [[جنگ جهانی دوم]] به اشغال نیروهای [[یوگسلاوی]] درآمد. در ۱۹۴۷، از شهر تریست و قسمتی از نوار ساحلی [[ایستریا]]<ref>Istria </ref>، سرزمینی به‌نام سرزمین آزاد تریست<ref>Trieste Frec Territory</ref>، تحت حمایت [[سازمان ملل متحد]]<ref>United Nations</ref>، تشکیل شد تا به ادعاهای متضاد [[ایتالیا]] و یوگسلاوی خاتمه داده شود. این سرزمین در سمت خشکی به یوگسلاوی محدود بود، به استثنای منتهی‌الیه شمال غربی که ۳ کیلومتر با ایتالیا مرز مشترک داشت. در ۱۹۵۴ شهر و اطراف آن به ایتالیا و نوار ساحلی به یوگسلاوی واگذار شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۷
| تریست، شهر | |
|---|---|
| کشور | ایتالیا |
| نام فارسی | تریسْت |
| نام لاتین | Trieste |
| جمعیت | 204,338 نفر (2018) |
| موقعیت | ساحل دریای آدریاتیک، مقابل ونیز |
| ارتفاع از سطح دریا | 2 متر |
| تولیدات و صنایع مهم | تولید ماشین‌آلات، پارچه، مواد غذایی و رنگ |
| برخی بناهای مهم | کلیسای جامع از قرن 14م؛ قلعه‌ای متعلق به قرن 16 و بقایایی از آثار رومی |
| استان یا ایالت | تریسْت |
| مساحت | 84.49 کیلومتر مربع |
تریسْت، شهر (Trieste)
(به ایتالیایی: تریسته؛ با نام باستانی ترگسته) بندری در فریولی‌ـ‌ونتسیا جولیا[۱]، بر ساحل دریای آدریاتیک[۲]، مقابل ونیز، با 204,338 نفر جمعیت (2018) و 84.49 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع 2 متری از سطح دریا واقع شده است. اقلیت بزرگی از اسلوونی‌ها بخشی از جمعیت آن را تشکیل می‌دهد. بزرگ‌ترین بندر آدریاتیک، به طول ۱۳ کیلومتر، در امتداد خلیج تریست[۳] است. تعمیرگاه‌های بزرگ کشتی و خط لولۀ نفت به پالایشگاه‌های آلمان و اتریش در این بندر واقع شده‌اند. سایر صنایع آن عبارت‌اند از تولید ماشین‌آلات، پارچه، مواد غذایی، و رنگ. این شهر همچنین مرکز کشتی‌رانی و خدمات بیمۀ دریایی است. تریست از ۱۷۱۹ بندر آزاد بود و در قرن ۱۹ به‌منزلۀ راه اصلی برای اتریش توسعه یافت. بناهای مهم آن عبارت‌اند از کلیسای جامع از قرن ۱۴م؛ قلعه‌ای متعلق به قرن ۱۶، که در ۱۹۳۶ بازسازی شد؛ و بقایایی از آثار رومی. در ۱۷۸پ‌م رومی‌ها در این بندر مستقر شدند؛ در قرن ۱م به بندری پررونق تبدیل شد. پس از رومی‌ها، اوستروگوت[۴]ها، بیزانسی[۵]ها، و لومبارد[۶]ها بر شهر مسلط شدند؛ شهر مزبور سرانجام بخشی از امپراتوری شارلمانی[۷] شد. در قرون ۱۳ و ۱۴م ونیزی‌ها آن را اشغال کردند و سرانجام در ۱۳۸۲م خراج‌گذار اتریش شد. در پایان جنگ جهانی دوم به اشغال نیروهای یوگسلاوی درآمد. در ۱۹۴۷، از شهر تریست و قسمتی از نوار ساحلی ایستریا[۸]، سرزمینی به‌نام سرزمین آزاد تریست[۹]، تحت حمایت سازمان ملل متحد[۱۰]، تشکیل شد تا به ادعاهای متضاد ایتالیا و یوگسلاوی خاتمه داده شود. این سرزمین در سمت خشکی به یوگسلاوی محدود بود، به استثنای منتهی‌الیه شمال غربی که ۳ کیلومتر با ایتالیا مرز مشترک داشت. در ۱۹۵۴ شهر و اطراف آن به ایتالیا و نوار ساحلی به یوگسلاوی واگذار شد.