راسکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=لندن۱۸۱۹م | ||
|تاریخ مرگ=۱۹۰۰م | |تاریخ مرگ=۱۹۰۰م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =استاد هنرهای زیبای آکسفورد ( | |سمت =استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹م) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵م)، تدریس طراحی در کالج کارگران (۱۸۵۴ـ۱۸۵۹م) | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات =۱۸۳۹م برنده جایزه نیودیگیت | ||
|آثار =نقاشان جدید (جلد اول | |آثار =نقاشان جدید (جلد اول ۱۸۴۳م)؛ هفت چراغ معماری و سنگهای ونیز (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م)؛ دم مرگ (۱۸۶۲م) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =هنر | |گروه مقاله =هنر | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}راسْکین، جان ( | }} | ||
[[پرونده:22023500-3.jpg|بندانگشتی|پرتره جان راسکین اثر جان اورت میلایس]] | |||
راسْکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰م)(Ruskin, John)<br/> | |||
[[پرونده:22023500-4.jpg|بندانگشتی|جان راسکین]] | |||
منتقد هنری و اجتماعی انگلیسی. اغلب بهترین نقدهای هنری راسکین عبارت‌اند از دو اثر نفوذگذار ''نقاشان جدید''<ref>''Modern Painters'' </ref> (پنج جلد) (۱۸۴۳ـ۱۸۶۰م) و ''هفت چراغ معماری''<ref>''(Seven Lamps of Architecture (The''</ref> (۱۸۴۹م). حامی سرسخت نقاشانی بود که در عصر خود نامتعارف قلمداد می‌شدند، مانند جِی ام دبلیو ترنر<ref> J M W Turner</ref> و اعضای انجمن اخوت پیش از رافائلیان. نوشته‌های بعدی او به مسائل اجتماعی و اقتصادی اختصاص دارند. راسکین یکی از چهره‌های سرشناس حیات روشنفکران بریتانیا در قرن ۱۹م به‌شمار می‌رود. همچون معاصرانش [[کارلایل، تامس (۱۷۹۵ـ۱۸۸۱)|تامس کارلایل]]<ref> Thomas Carlyle</ref> و [[آرنولد، متیو (۱۸۲۲ـ۱۸۸۸)|متیو آرنولد]]<ref> Matthew Arnold</ref>، منتقد صریح جامعۀ ویکتوریایی بود و همانند آنان خواستار تجدید حیات اخلاقی، روشنفکری و هنری بریتانیا بود. در آثار اولیه‌اش به معماری و نقاشی پرداخت؛ پشتیبانی او از انجمن اخوت پیش از رافائلیان و [[احیای گوتیک]]<ref> Gothic Revival</ref> بر هنر، معماری، و حرفه‌‌وفن ویکتوریایی تأثیر بسزا گذاشت. دیدگاه‌های اجتماعی و اخلاقی او به‌نحوی افزاینده در این نگرانی‌های زیبایی‌شناسانه ریشه داشت و از دهۀ ۱۸۶۰م خود را وقف مسائل سیاسی و اقتصادی کرد. اقتصاد آزاد را محکوم می‌کرد و شرافت کار و ارزش اخلاقی و زیبایی‌شناختی «صنعتگری» را می‌ستود. باورهای او به عمل گرایید و نقش رهبری‌کننده‌ای را در تأمین آموزش و مسکن مناسب برای طبقۀ کارگر ایفا کرد. راسکین در [[لندن (انگلستان)|لندن]] متولد شد. پرورش او به‌نحوی غیر عادی سختگیرانه بود؛ از کودکی به خواندن، نوشتن، نقاشی‌کردن، و ستودن زیبایی‌های طبیعت تشویق شد. در [[آکسفورد]] به تحصیل پرداخت و در ۱۸۳۹م برندۀ جایزۀ نیودیگیت<ref> Newdigate Prize</ref> برای شعر انگلیسی شد و مدرک خود را در ۱۸۴۲م دریافت کرد. برای چندین نشریۀ مختلف مقاله می‌نوشت، اما با انتشار نخستین جلد ''نقاشان جدید'' در ۱۸۴۳م به شهرت رسید که در آن به دفاع و ستایش از ترنر پرداخته بود. جلد دوم در ۱۸۴۶م منتشر شد و توجه بیشتری را جلب کرد. جلدهای سوم و چهارم در ۱۸۵۶م و جلد پنجم در ۱۸۶۰م منتشر شدند. ''نقاشان جدید'' حاوی بیانیۀ مشهوری است که هنرمند باید «با اخلاص قلبی به طبیعت روآورد ... از هیچ‌چیز فروگذار نکند، چیزی را برنگزیند و چیزی را کوچک نشمرد». ''هفت چراغ معماری'' و ''سنگهای ونیز''<ref> ''Stones of Venice, The'' </ref> (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م) را خود نقاشی کرد و این دو اثر او را به استاد مسلم معماری و هنر تبدیل کرد. در ۱۸۵۴ـ۱۸۵۹م به تدریس طراحی در کالج کارگران<ref>Men’s College</ref> پرداخت و ''عناصر طراحی''<ref> ''Elements of Drawing, The''</ref> را در ۱۸۵۷م منتشر کرد. در دهۀ ۱۸۵۰م توجه خود را بیش از پیش به مسائل اجتماعی، اقتصادی، و آموزشی معطوف و مقالات بحث‌انگیزی را در ''مجلۀ کورن‌هیل''<ref> Cornhill Magazine</ref> منتشر کرد که بعدها با عنوان ''تا دم مرگ''<ref> ''Unto this Last''</ref> (۱۸۶۲م) منتشر شد. آثار او در این زمینه‌ها عبارت‌اند از ''کنجد و زنبق‌ها''<ref> ''Sesame and Lilies''</ref> (۱۸۶۵م)، ''اخلاقیات خاک''<ref> ''Ethics of the Dust, The'' | |||
</ref> ( | </ref> (۱۸۶۶م) و تاج زیتون وحشی<ref>''The Crown of Wild Olive''</ref> (۱۸۶۶م). راسکین نخستین استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹م) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵م) بود. نگارش زندگی‌نامه‌اش را از ۱۸۸۵م آغاز کرد اما هرگز به پایان نرساند. در ۱۸۷۸م سلامت خود را از دست داد و از آن پس گهگاه دچار جنون می‌شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۷
| جان راسکین John Ruskin | |
|---|---|
| زادروز |
لندن۱۸۱۹م |
| درگذشت | ۱۹۰۰م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در آکسفورد |
| شغل و تخصص اصلی | منتقد اجتماعی |
| آثار | نقاشان جدید (جلد اول ۱۸۴۳م)؛ هفت چراغ معماری و سنگهای ونیز (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م)؛ دم مرگ (۱۸۶۲م) |
| گروه مقاله | هنر |
| جوایز و افتخارات | ۱۸۳۹م برنده جایزه نیودیگیت |
راسْکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰م)(Ruskin, John)
منتقد هنری و اجتماعی انگلیسی. اغلب بهترین نقدهای هنری راسکین عبارت‌اند از دو اثر نفوذگذار نقاشان جدید[۱] (پنج جلد) (۱۸۴۳ـ۱۸۶۰م) و هفت چراغ معماری[۲] (۱۸۴۹م). حامی سرسخت نقاشانی بود که در عصر خود نامتعارف قلمداد می‌شدند، مانند جِی ام دبلیو ترنر[۳] و اعضای انجمن اخوت پیش از رافائلیان. نوشته‌های بعدی او به مسائل اجتماعی و اقتصادی اختصاص دارند. راسکین یکی از چهره‌های سرشناس حیات روشنفکران بریتانیا در قرن ۱۹م به‌شمار می‌رود. همچون معاصرانش تامس کارلایل[۴] و متیو آرنولد[۵]، منتقد صریح جامعۀ ویکتوریایی بود و همانند آنان خواستار تجدید حیات اخلاقی، روشنفکری و هنری بریتانیا بود. در آثار اولیه‌اش به معماری و نقاشی پرداخت؛ پشتیبانی او از انجمن اخوت پیش از رافائلیان و احیای گوتیک[۶] بر هنر، معماری، و حرفه‌‌وفن ویکتوریایی تأثیر بسزا گذاشت. دیدگاه‌های اجتماعی و اخلاقی او به‌نحوی افزاینده در این نگرانی‌های زیبایی‌شناسانه ریشه داشت و از دهۀ ۱۸۶۰م خود را وقف مسائل سیاسی و اقتصادی کرد. اقتصاد آزاد را محکوم می‌کرد و شرافت کار و ارزش اخلاقی و زیبایی‌شناختی «صنعتگری» را می‌ستود. باورهای او به عمل گرایید و نقش رهبری‌کننده‌ای را در تأمین آموزش و مسکن مناسب برای طبقۀ کارگر ایفا کرد. راسکین در لندن متولد شد. پرورش او به‌نحوی غیر عادی سختگیرانه بود؛ از کودکی به خواندن، نوشتن، نقاشی‌کردن، و ستودن زیبایی‌های طبیعت تشویق شد. در آکسفورد به تحصیل پرداخت و در ۱۸۳۹م برندۀ جایزۀ نیودیگیت[۷] برای شعر انگلیسی شد و مدرک خود را در ۱۸۴۲م دریافت کرد. برای چندین نشریۀ مختلف مقاله می‌نوشت، اما با انتشار نخستین جلد نقاشان جدید در ۱۸۴۳م به شهرت رسید که در آن به دفاع و ستایش از ترنر پرداخته بود. جلد دوم در ۱۸۴۶م منتشر شد و توجه بیشتری را جلب کرد. جلدهای سوم و چهارم در ۱۸۵۶م و جلد پنجم در ۱۸۶۰م منتشر شدند. نقاشان جدید حاوی بیانیۀ مشهوری است که هنرمند باید «با اخلاص قلبی به طبیعت روآورد ... از هیچ‌چیز فروگذار نکند، چیزی را برنگزیند و چیزی را کوچک نشمرد». هفت چراغ معماری و سنگهای ونیز[۸] (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳م) را خود نقاشی کرد و این دو اثر او را به استاد مسلم معماری و هنر تبدیل کرد. در ۱۸۵۴ـ۱۸۵۹م به تدریس طراحی در کالج کارگران[۹] پرداخت و عناصر طراحی[۱۰] را در ۱۸۵۷م منتشر کرد. در دهۀ ۱۸۵۰م توجه خود را بیش از پیش به مسائل اجتماعی، اقتصادی، و آموزشی معطوف و مقالات بحث‌انگیزی را در مجلۀ کورن‌هیل[۱۱] منتشر کرد که بعدها با عنوان تا دم مرگ[۱۲] (۱۸۶۲م) منتشر شد. آثار او در این زمینه‌ها عبارت‌اند از کنجد و زنبق‌ها[۱۳] (۱۸۶۵م)، اخلاقیات خاک[۱۴] (۱۸۶۶م) و تاج زیتون وحشی[۱۵] (۱۸۶۶م). راسکین نخستین استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹م) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵م) بود. نگارش زندگی‌نامه‌اش را از ۱۸۸۵م آغاز کرد اما هرگز به پایان نرساند. در ۱۸۷۸م سلامت خود را از دست داد و از آن پس گهگاه دچار جنون می‌شد.
- ↑ Modern Painters
- ↑ (Seven Lamps of Architecture (The
- ↑ J M W Turner
- ↑ Thomas Carlyle
- ↑ Matthew Arnold
- ↑ Gothic Revival
- ↑ Newdigate Prize
- ↑ Stones of Venice, The
- ↑ Men’s College
- ↑ Elements of Drawing, The
- ↑ Cornhill Magazine
- ↑ Unto this Last
- ↑ Sesame and Lilies
- ↑ Ethics of the Dust, The
- ↑ The Crown of Wild Olive